Na de vlotte dag gisteren werd ik vandaag met de neus op de feiten gedrukt. Na 11 km was het gedaan met het asfalt (behalve hier en daar nog een kort stuk) en begon een eindeloze opeenvolging van omhoog en omlaag langs een grote rivier over een heel stenige en stoffige piste. En dat gaat nog een aantal dagen duren. Nu zit ik nog op 1400 m hoogte, maar na een geleidelijke stijging naar 1750 komt er steile klim naar de Khaburabot-pas, 3252 m hoog, gevolgd door een steile afdaling. Degenen die de Pamir Highway gefietst hebben zeggen mij dat dat het zwaarste stuk is.
Ik word hoe langer hoe meer omringd door zeer hoge bergen, het is echt indrukwekkend.
Ik kampeer op een mooie plek een honderdtal meter boven de rivier. Aan deze kant waren toen ik aankwam acht jonge mannen een camion aan het laden met hout dat ze aan een kabel vanop de overkant hadden aangevoerd. Nadien trokken ze zich een voor een over, zonder iets van beveiliging. Mijn hart stond stil als ik ze boven de rivier zag bengelen, zichzelf voortrekkend (als je goed kijkt zal je er een zien op de foto). Ze slapen in tenten die heel schuin tegen de steile bergwand opgesteld staan.
Terwijl ik dit schrijf kijk ik uit op een prachtige maanloze sterrenhemel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten