Het afscheid van Uzbekistan was er een in mineur. Vooreerst een treiterige Uzbeekse douanier die letterlijk alles van mijn bagage controleerde. Een uur lang moest ik alles openen en tonen, tot en met het zeepbakje, vuil ondergoed, alle onderdelen van mijn apotheek, elke foto op mijn smartphone,... De klootzak zei dat de slaappillen die ik bijheb om in moeilijke (bijvoorbeeld lawaaierige) omstandigheden te kunnen inslapen in Uzbekistan verboden zijn. Ik bleef herhalen dat ik ze absoluut nodig had, maar omdat ik dat niet kon aantonen met een doktersattest bleef hij bij zijn standpunt. Dat ik Uzbekistan verliet ipv binnen te komen speelde geen rol. Uiteindelijk gaf hij toch toe.
Terwijl heel die discussie zich afspeelde merkte ik dat mijn twee banden plat stonden. Eerst dacht ik aan een flauwe grap, maar dan zag ik dat mijn twee banden doorprikt waren door wel vijftig doornen. Vlak voor de douanepost was ik om te plassen even aan de zijkant van de weg gaan staan, en daarbij allicht zonder het te merken over droge doornen gereden.
In een zijkamer van de bloedhete douanehal, lekkend van het zweet, begon ik aan de reparatie. Met mijn tang haalde ik alle doornen er uit en verving de twee binnenbanden door de twee reservebinnenbanden die ik bij heb.
Gevolg van dit alles: 3 uur kwijt, en dan in de volle zon met flukse tegenwind de resterende 66 km naar Dushanbe.
Gelukkig kan ik daar verblijven in de tuin van Vero, een francaise die hier werkt in een Europees project rond volksgezondheid. Dit is de plaats waar bijna alle fietsers die van of naar het Pamirgebergte gaan elkaar treffen. Op dit moment zijn we met een tiental, twintigers en dertigers en 1 zestiger... Het is hier een oase van rust en samenleven.
Ik stel met een zekere ongerustheid vast dat iedereen die uit de Pamir komt opgescheept zit met maag-darmproblemen. Vero zegt dat het dit jaar veel erger is dan anders. Blijkbaar waart er een parasiet rond. Sommigen zijn hier naar het ziekenhuis gegaan waar de analyses dit bevestigen. Ik zal alle rauwe groenten moeten mijden en alle drinkwater behandelen met de micropurpilletjes die ik gelukkig bijheb.
Op de foto mister president van Tajikistan en enkele getrouwen. Raad eens in welke richting ik aan het rijden was...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten