Tegen de verwachting in twee heel mooie fietsdagen met onderweg 1 korte maar nijdige klim en dan een langgerekte afdaling tot de hoogte van de woestijn.
De eerste nacht in een klein dorp bij nog maar eens buitengewoon vriendelijke mensen thuis geslapen. Zeer lekker gegeten, zeer slecht geslapen want we lagen met zijn vijven in de woon/slaapkamer. Moeilijk gecommuniceerd met behulp van mijn Point it boekje en het fotokaftje van Ana. Ze waren heel blij met onze familiefoto (die ik in 20-voud bijheb voor zulke gelegenheden).
De wind waait al 3 dagen fel van opzij uit het noorden. Dat kan morgen in Turkmenistan een probleem worden, want dan draai ik 90° en moet ik pal noordwaarts.
Tweede nacht in een hotel in grensstad Sarakhs. De grens is 1 km van hier.
Ik ben lichtjes gespannen. Het 10 liter watervat heb ik aan de receptionist gegeven die er heel blij mee was. Onnozel eigenlijk, ik heb dat vaatje al bij sinds mijn vertrek uit België en ik heb het nooit gebruikt. Het was bedoeld voor gelegenheden als nu, maar het kan er gewoon niet bij. In de plaats bind ik 3 2-liter flessen opzij tussen de achterfietszakken en mijn tent+slaapgerief. Ik durf mij niet afvragen hoe zwaar ik ondertussen geladen ben.
In mijn hotel logeert ook David, een Australische fietser die net als ik morgen aan de doortocht van Turkmenistan begint. Hij heeft daarvoor een Turkmeense chauffeur ingehuurd die hem opwacht over de grens en die hem gaat volgen. Imanol suggereerde mij aan de telefoon mijn bagage met die chauffeur mee te geven. Dat zou een gigantisch verschil maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten