Van Bandar-e-Gaz tot Mashhad had ik 5 dagen lang het aangename gezelschap van Valentin, een 25-jarige Munchenaar, half Mexicaan half Duitser, die met de fiets onderweg is naar Singapore. Zodra we de Caspische Zee verlieten volgden we een rustige grote baan met meestal een veilige pechstrook.
Vooral vanaf het Golestan natuurpark was de omgeving heel mooi. In het begin van het park was er zelfs een heel dicht bos, gevolgd door een hoogvlakte met weinig begroeiing. De eerste dagen was het behoorlijk bergachtig, daarna vlakte het af richting Mashhad. De wind eiste weer een vervelende hoofdrol op.
Een nacht hotel, een nacht binnen geslapen in een dorpje bij mensen aan wie we vroegen of we mochten kamperen, een nacht bij een heel sympathiek warmshowers-gastkoppel, een nacht in een heel basic hotel en tenslotte aankomst bij Kamran en Melika, mijn gastkoppel in Mashhad. Bij hen laat ik mijn fiets en bagage achter tot eind augustus.
Na een dikke 40 dagen in Iran kan ik de spreekwoordelijke warmte en gastvrijheid van deze mensen alleen maar volmondig bevestigen. Wat een les voor ons, kille Europeanen!
Nog 2 dagen rondwandelen in Mashhad, het religieuze centrum van Iran, en dan de trein naar Teheran en het vliegtuig naar huis. En dan een hele zomer om de volgende etappe voor te bereiden.
vrijdag 24 juni 2016
Dag 6/47-52 Bandar-e-Gaz/Azad Shahr/???/Bojnurd/Quchan/Mashhad
maandag 20 juni 2016
Dag 6/43-45 Karaj-Alamutvallei
Drie dagen bij Maryam en Hamid doorgebracht, mijn onwaarschijnlijk vriendelijke gastkoppel uit Karaj. Toen ik hier de eerste keer logeerde stelden ze mij voor terug te komen om samen een paar dagen in de Alamutvallei te gaan kamperen. Wat een buitenkans!
De Alamutvallei is met voorsprong het mooiste wat ik van natuur al in Iran gezien heb. Tussen sneeuwbedekte bergtoppen ligt deze vallei in alle tinten van groen, geel en bruin. Om te fietsen zou het bijzonder zwaar geweest zijn.
We kampeerden aan een heel mooi meer. Ze vonden het heel bizar dat ik er perse in wilde zwemmen.
Morgen moet ik om 5 uur op de fiets zitten voor de 52 km naar Teheran om zeker op tijd te zijn voor de trein naar Sari. Er is maar 1 dagtrein per dag. De treinrit door het hooggebergte wordt aangeprezen als heel spectaculair. Overmorgen begint het "gewone" fietsen terug, richting einddoel Mashhad.
Dag 6/40-42 Shiraz
Het deed vreemd de fiets in de bagageruimte van de bus te leggen en mij comfortabel te laten meevoeren. Vijf uur later was ik al een 400 km verder in Shiraz.
In het Niayesh hotel, dat bijna alle backpackers aandoen, zag ik een jong Frans koppel terug dat Luc en ik leerden kennen in Vanadzor (Armenië). Zij waren ondertussen in gezelschap van een jong Franstalig Belgisch koppel en een Fransman. Allemaal heel sympathiek en open van geest, heel mooie mensen. Hoewel ik hun vader kon zijn werd ik geadopteerd als een van hen, en ik trok twee dagen lang veel op met hen.
Ik werd op straat aangesproken door Javan, een humoristische en aanstekelijk blije zestiger die ons de dag erna naar het 50 km verre Persepolis vervoerde. Javans leefwereld, ontspannen en gericht op de anderen, was heel prettig om in te vertoeven.
Persepolis was de hoofdstad van het Perzische rijk van Darius en Xerxes, die verwoest werd tijdens de veldtocht van de Macedoniër Alexander de Grote in 330 voor Christus. Een paar km daarvandaan zijn de rotsgraven van Darius I en II, Artaxerxes en Xerxes I. Ondanks dat er allemaal weinig van overblijft was ik toch zwaar onder de indruk. Dat zijn plekken die het arrogante Europese perspectief, waaruit wij de geschiedenis hebben leren bekijken, heel erg relativeren.
De stad Shiraz zelf viel mij na de andere steden die ik al zag een beetje tegen.
Na 2 nachten in Shiraz neem ik vanavond een nachtbus terug naar Karaj, waar mijn gastheren Hamid en Maryam mij verwachten om samen naar de Alamutvallei in het Alborzgebergte te rijden.
Dag 6/38-39 Yazd
Zelfde scenario als gisteren: in alle vroegte op de fiets en zo snel als mogelijk naar Yazd om maximaal te profiteren van de koelere uren. Tegen 12 u was ik goed en wel in het Silk Road hotel.Onderweg het prachtige Narin kasteel bezocht in Meybod. Dat is de oudste nog bestaande (pre-islamitische) 'mudbrick' structuur in Iran.Yazd ligt midden in de woestijn. Waterbevoorrading gebeurt door ongelooflijk ingenieuze qanats, duizenden jaar oude tunnels die diep onder de grond gegraven zijn vanuit bronnen hoger in de bergen, gemiddeld een 60 cm breed en 1 m hoog. De langste is 350 km lang! Koeling van gebouwen en waterreservoirs gebeurt met badgirs, windtorens. Die sierlijke badgirs bepalen de skyline van Yazd.'s Avonds gaan kijken naar Zurkhaneh, een traditionele soort ritmische bodybuilding in groep op tromgeroffel en gereciteerde verzen van dichter Hafez. Heel atletisch en indrukwekkend.
zondag 19 juni 2016
Dag 6/46 Sari
Memorabele treinrit door het Alborzgebergte. Het verschil tussen de dorre zuidkant van dat gebergte, gericht naar de woestijn, en de groene noordkant, gericht naar de Caspische Zee, is heel groot.
In de afdaling naar zeeniveau maakt de trein een aantal haarspeldbochten in tunnels vooraleer via een 200 m hoge brug de vallei over te steken. Een prachtig staaltje ingenieurswerk! Kijk maar naar het plannetje.
In het hotel in Sari heb ik TV op de kamer. Ik ben net op tijd om de rode duivels aan het werk te zien tegen Ierland.
vrijdag 10 juni 2016
Dag 6/37 Aqda
Aan iemand die nog nooit in de bergen heeft gefietst kan je onmogelijk uitleggen hoe dat is, en hetzelfde geldt zeker ook voor fietsen in de woestijn. Voor mij was het vandaag de eerste echte woestijndag, en ik vond het een overrompelende ervaring. Over de temperatuur kan ik niets zeggen want de thermometer op mijn fietscomputer bevindt zich in de rechtstreekse zonneschijn, maar bij elke ademhaling inhaleerde ik warme ovenlucht.
Gelukkig was er vandaag felle wind schuin achter zodat ik toch wat afkoeling kreeg. Ondanks dat ik twee keer mijn armen dik insmeerde met zonnecreme zijn mijn onderarmen, die de laatste maand toch al veel zon gezien hebben, licht verbrand. Morgen doe ik een T-shirt met lange mouwen aan.
En dan heb ik de warmste uren nog kunnen vermijden. Deze ochtend was ik om 6 u op pad en ik ben amper gestopt (alleen om de mooie moskee in Nain te bekijken) en heb flink doorgetrapt om de hitte voor te zijn. Om 12 u ben ik met 120 km op de teller gestopt in het woestijndorp Aqda, waar een betoverend mooie karavanserai is gerenoveerd tot prachtig 'traditional hotel' zoals ze dat hier noemen. En niet eens duur...
Morgen hoop ik aan te komen in Yazd, en vandaar naar het zuidelijker gelegen Shiraz ga ik de bus nemen.
woensdag 8 juni 2016
Dag 6/36 Tudeshg
Na een eerder saaie rit op een grote baan zonder bochten in een prachtige guesthouse beland. Ik mag voor een habbekrats buiten slapen in een uitbouw aan de binnentuin.
Tudeshg is een heel authentiek dorpje. De huizen zijn omgeven door 4 m hoge muren, gemaakt van een mengsel van modder, keien en stro. Dat is identiek dezelfde bouwwijze als in Marokko ten zuiden van het Atlasgebergte. Straf eigenlijk, want ook daar zitten ze aan de rand van een woestijn.
Op wandel in het dorp had ik een leuke babbel met hindernissen met 5 meisjes die aan de moskee zaten te wachten op de imam voor hun koranles.
Omdat ik de enige gast ben nam de baas mij mee naar het huis van zijn ouders voor het avondeten, voor hen in de ramadan de eerste maaltijd van de dag. Zoals altijd zat iedereen op tapijten in kleermakerszit rond een plastic tafellaken. Op het menu ash (een dikke Iraanse soep) en rijst met een soort kleine hamburgers van kamelenvlees, bijzonder lekker.
Dag 6/35 Isfahan
maandag 6 juni 2016
Dag 6/34 Isfahan
Kafka troef bij de verlengingsprocedure van mijn visum. Die verlenging is nodig omdat Iraanse visa 1 maand gelden en ik bijna dubbel zo lang wil blijven. De hele voormiddag heeft het geduurd. De papieren bureaucratie tart elke verbeelding.
Isfahan is een wonderlijke stad, met reden de topbestemming in Iran. Spijtig dat de rivier, die sowieso heel ondiep is, nu helemaal droog staat. Het gigantische centrale plein, helemaal omgeven door arcades, een paleis, een moskee en de prachtige ingang van de bazar, is betoverend mooi.
's Avonds vroeg mijn gastvrouw Narges me mee te gaan naar haar avondschool Spaans. Tijdens de les heel plezierig gebabbeld met de cursisten over mijn familiegeschiedenis en over mijn fietsreis. Het niveau van de cursisten (7 jonge vrouwen en 1 jongeman) was meer dan behoorlijk, de lerares sprak accentloos. De setting was wel grappig: lerares vooraan achter een verhoog, de cursisten in U-vorm op stoeltjes met een schrijfplank. Ze giechelden de hele tijd maar waren heel ijverig.
zondag 5 juni 2016
Dag 6/32-33 Natanz-Isfahan
Primeur: ik heb vandaag 66 km op de autostrade gefietst. Verschillende Warmshowers-gastheren hebben mij verteld dat dat geen probleem was en ik kon er een flink stuk door inkorten nu ik vandaag een lange rit had. En inderdaad, het was eigenlijk heel ontspannen fietsen, meer dan op de secundaire wegen. Bijna geen verkeer, een metersbrede pechstrook voor mij alleen, geen rakelings voorbijstekende camions. Twee keer kwam er een politieauto voorbij gereden die mij ongemoeid liet. Voor herhaling vatbaar.
Natanz heeft een prachtige 14de eeuwse moskee en een bijzonder goor hotel.
Ik logeer in Isfahan nog maar eens bij een heel sympathiek Warmshowers koppel, Ali en Narges. Net ongelooflijk lekker gegeten, overschotjes van een verjaardagsfeest gisteren.
Dag 6/29-31 Delijan-Kashan
Twee prachtige ritten door bijna woestijnlandschap met ook een flinke klim naar 2500 m en de bijbehorende afdaling naar Kashan. Door zuidwaarts te rijden wordt het wel met de dag warmer. Ik ben benieuwd hoe ver ik zo geraak. Op de duur zal ik de fiets op de autobus moeten zetten. Tot Isfahan ga ik alleszins fietsen.
Kashan is een heel mooi en aangenaam stadje. Schitterende Perzische tuinen, een aantal historische huizen en hamam (badhuis). Bijzonder leuke hostel waar ik een dormitory deel met Ier Phil en Duitse Liz, heel prettige mensen.
In Kashan een dag gesurplaced om naar het bergdorp Abianeh te rijden in een gedeelde taxi, samen met Lou en Riet, sympathiek Brussels koppel.
donderdag 2 juni 2016
Dag 6/27 Karaj
Heel leuke en ontspannende rustdag in het gezelschap van Hamid en Maryam en zijn familie. Zij zijn helemaal de verpersoonlijking van al het goede dat je hoort over de Iraanse openheid en gastvrijheid.
De Iraniers kennen iets van picknicken en barbecuen!
Dag 6/28 Saveh
Lange en zware dag door de hitte en de felle wind. Het landschap begint er heel woestijnachtig uit te zien. Liters water gedronken. Ik logeer bij Warmshowers host Mahdi.