Van Bandar-e-Gaz tot Mashhad had ik 5 dagen lang het aangename gezelschap van Valentin, een 25-jarige Munchenaar, half Mexicaan half Duitser, die met de fiets onderweg is naar Singapore. Zodra we de Caspische Zee verlieten volgden we een rustige grote baan met meestal een veilige pechstrook.
Vooral vanaf het Golestan natuurpark was de omgeving heel mooi. In het begin van het park was er zelfs een heel dicht bos, gevolgd door een hoogvlakte met weinig begroeiing. De eerste dagen was het behoorlijk bergachtig, daarna vlakte het af richting Mashhad. De wind eiste weer een vervelende hoofdrol op.
Een nacht hotel, een nacht binnen geslapen in een dorpje bij mensen aan wie we vroegen of we mochten kamperen, een nacht bij een heel sympathiek warmshowers-gastkoppel, een nacht in een heel basic hotel en tenslotte aankomst bij Kamran en Melika, mijn gastkoppel in Mashhad. Bij hen laat ik mijn fiets en bagage achter tot eind augustus.
Na een dikke 40 dagen in Iran kan ik de spreekwoordelijke warmte en gastvrijheid van deze mensen alleen maar volmondig bevestigen. Wat een les voor ons, kille Europeanen!
Nog 2 dagen rondwandelen in Mashhad, het religieuze centrum van Iran, en dan de trein naar Teheran en het vliegtuig naar huis. En dan een hele zomer om de volgende etappe voor te bereiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten