Het deed vreemd de fiets in de bagageruimte van de bus te leggen en mij comfortabel te laten meevoeren. Vijf uur later was ik al een 400 km verder in Shiraz.
In het Niayesh hotel, dat bijna alle backpackers aandoen, zag ik een jong Frans koppel terug dat Luc en ik leerden kennen in Vanadzor (Armenië). Zij waren ondertussen in gezelschap van een jong Franstalig Belgisch koppel en een Fransman. Allemaal heel sympathiek en open van geest, heel mooie mensen. Hoewel ik hun vader kon zijn werd ik geadopteerd als een van hen, en ik trok twee dagen lang veel op met hen.
Ik werd op straat aangesproken door Javan, een humoristische en aanstekelijk blije zestiger die ons de dag erna naar het 50 km verre Persepolis vervoerde. Javans leefwereld, ontspannen en gericht op de anderen, was heel prettig om in te vertoeven.
Persepolis was de hoofdstad van het Perzische rijk van Darius en Xerxes, die verwoest werd tijdens de veldtocht van de Macedoniër Alexander de Grote in 330 voor Christus. Een paar km daarvandaan zijn de rotsgraven van Darius I en II, Artaxerxes en Xerxes I. Ondanks dat er allemaal weinig van overblijft was ik toch zwaar onder de indruk. Dat zijn plekken die het arrogante Europese perspectief, waaruit wij de geschiedenis hebben leren bekijken, heel erg relativeren.
De stad Shiraz zelf viel mij na de andere steden die ik al zag een beetje tegen.
Na 2 nachten in Shiraz neem ik vanavond een nachtbus terug naar Karaj, waar mijn gastheren Hamid en Maryam mij verwachten om samen naar de Alamutvallei in het Alborzgebergte te rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten