Samarkand is een stad uit een sprookje, een der belangrijkste kruispunten op de zijderoute tussen Perzië en China. Eén dag is te weinig om al het moois te bekijken, dus ik heb mij moeten beperken tot de highlights. En die zijn echt wel high, op kop met voorsprong het Registan, een verzameling van drie medressas (koranscholen) van de veertiende tot de zestiende eeuw. De drie monumentale iwans (toegangspoorten) staan naar elkaar gericht aan drie zijden van een vierkant plein. De geometrische versieringen in overwegend turkooisblauwe tegels zijn adembenemend mooi.
Niet ver daarvandaan in een moskee lag het lichaam van de overleden president Karimov bedolven onder een berg witte bloemen.
Gelukkig had ik mijn fiets meegenomen op de trein. Alles bij elkaar een 40-tal km gefietst. Als ik dat allemaal met openbaar vervoer had moeten doen in een onbekende stad had ik nooit zoveel kunnen zien.
Wat een rustdag moest zijn werd behoorlijk vermoeiend, want ik lag pas om 1 u in bed, mede omdat de trein bij de terugkeer een paar km voor Qarshi een vol uur stilstond om twee goederentreinen voor te laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten