Alle Turken met wie ik over mijn route gesproken heb zegden dat ik zeker naar Artvin moest. Dat stadje is tegen een spectaculaire steile bergflank gebouwd en ligt honderden meters boven een vallei die ooit prachtig was maar nu mega littekens draagt van werken aan een paar stuwdammen. Mooie gebouwen zijn er niet, wel veel lelijke flatgebouwen. Het is dus alleen om de ligging tussen de hoge bergen te doen.
De weg hier naartoe ging eerst over een col (zie foto's) van waar Hopa en de Zwarte Zee te zien zijn, en aan het eind was er de 4 km beklimming aan gemiddeld 10 %.
Ik vond op het internet dat de grensovergang naar Georgië nabij het meer van Cirldir, die ik vanuit Kars wilde nemen, niet open is. Ik moet dus mijn plannen wijzigen. Misschien dat ik vanuit Ardahan met een dolmus (minibus) over en weer naar Kars ga. Ik wil per se Kars bezoeken omdat die stad het decor vormt van de buitengewone roman Sneeuw (kars is trouwens Turks voor sneeuw) van Orhan Pamuk.
Op mijn route naar Ardahan ligt nu eerst een klim naar 2650 m. Zo hoog ben ik sinds het Atlasgebergte in Marokko niet meer geweest. Ik zie morgen wel waar onderweg ik overnacht, want de volledige klim in 1 trek is te ambitieus, zowel qua afstand als qua hoogteverschil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten