Ochtendlijke theepauze
Pech. Na de ochtendcol (die meeviel omdat Unlupinar, waar ik vertrok, al een stuk de berg op ligt) en de bijhorende afdaling was ik onderweg om de laatste bergrug voor de Zwarte Zee over kleine bergwegen en een col van 2350 m te rijden. Deze weg voert door een nationaal park en langs het Sumela-klooster dat ik zeker wil bezoeken.
Ik vond in Google Maps wel dat deze weg met een verdacht dun kronkellijntje vol haarspeldbochten getekend staat. Toen ik daar in de buurt kwam vroeg ik in een naftstation of ze die weg kenden, en twee mannen verzekerden me dat hij zeker over 50 km niet geasfalteerd is. Mooi plan afgevoerd dus.
Het alternatief is de grote baan, die deze dagen door het vierdaagse offerfeest wel heel verlaten is.
Bij het middageten in Torul
Ik had gedacht hier een hotel of pension te vinden en hier te overnachten, om morgen de laatste col voor de kust te beklimmen. Die waren er ook, maar ze zijn allebei gesloten.
De enige twee mogelijkheden zijn ofwel 26 km terug naar Gumushane, maar daar heb ik geen zin in, ofwel ineens de laatste col oprijden, want daar bovenop zou een hotel zijn. Dat laatste zal het worden, maar eerst lekker middageten zoeken.
's Avonds
Ik bleef bespaard van de laatste 200 stijgmeters van de col omdat er een 1,7 km lange tunnel is gegraven.
Het hotel bovenop de col was veel te duur, dus ik liet mij gewoon 30 km lang zonder een trap te geven uitzakken tot Macka, 1400 m lager. Ik had ineens de resterende 30 km naar Trabzon kunnen doen, maar morgen vroeg wil ik vanuit Macka eerst naar het Sumela-klooster.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten