Ik kom superlatieven te kort om de rit van vandaag te beschrijven. Het gebergte is hier grandioos in zijn barsheid. In de winter, als hier een meter sneeuw ligt en het 20 ºC vriest, moet het niet gemakkelijk zijn te overleven in de piepkleine dorpjes waarnaar zandweggetjes van op de 'grote' baan voeren. Alle tinten van bruin, geel en rood zijn te zien, met hier en daar een spikkel groen. Het moet prachtig zijn, als je zou beschikken over goede stafkaarten, hier te voet rond te trekken.
Ik had om de 100 m zin om te stoppen voor een foto. Het is moeilijk te kiezen welke ik op deze blog zet.
Het fietsen zelf was heel plezierig, met wel twee flinke cols. Een schaduwzijde: ik wilde wild kamperen, maar het voorspelde onweer dreigde en dat risico wilde ik in het hooggebergte niet lopen.
In Kemah, een dorp van 2000 mensen in de vallei van de Eufraat, werd ik in het Frans aangesproken (en aansluitend uitgenodigd op thee) door een sympathieke man die 12 jaar in Fribourg, Zwitserland, heeft gewerkt. Hij belde naar de eigenaar van een soort pension dat ik anders zeker niet zou gevonden hebben, want het was op straat aan niets te zien. Voor omgerekend 8 euro heb ik een prima kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten