4 ºC bedroeg de temperatuur bij het vertrek deze ochtend in het donker, 5.45 u. Ik vind het zalig bij opkomende en verder klimmende zon het landschap te zien oplichten en een voor een de lagen kledij uit te trekken, om rond 8 u te eindigen in sandalen en T-shirt.
De eerste 60 km gingen golvend omhoog tot een col van 1950 m, daarna kwam een 25 km lange reuze-afdaling tot Divrigi op net geen 1100 m hoogte.
Het was een van de mooiste ritten in Turkije tot nu toe, en zeker de eenzaamste. Bijna geen verkeer, geen bewoning, geen enkel naftstation. De eerste gelegenheid voor een theepauze was 5 km voor aankomst. Gelukkig had ik 3 l water bij.
Dit deel van Turkije, waarover in de gidsen niets gezegd wordt omdat er weinig of geen mooie historische steden of monumenten zijn, vind ik eigenlijk bijzonder prettig om door te fietsen.
In Divrigi is wel een prachtige moskee annex ziekenhuis (13de eeuws) met ongelooflijk mooi uit steen gehakte toegangspoorten.
De 2 komende dagen beloven mooi en zwaar te worden. Mijn papieren kaart toont heel andere wegen dan Google Maps. Men verzekert mij hier dat de ganse route tot Erzincan geasfalteerd is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten