De weergoden waren goedgezind vandaag. De Lonely Planet gids zegt dat de Anatolische steppe, waar ik vandaag door fietste, geteisterd kan worden door de wind. Volgens het weerbericht zat de wind schuin op kop, in de praktijk heerste een bijna complete windstilte.
Tenzij ik me vergis was dit de vlakste rit sinds mijn vertrek in Pulle. Twee kleine klimmen, samen 209 stijgmeters. Zover het oog reikte eindeloze grasvlakte en in de verte wat lage heuvels. Je zou het saai kunnen noemen, maar het heeft wel een zekere grandeur. Ik reed de ganse tijd op de perfect gelegde, 2 m brede pechstrook van een bijzonder rustige viervaksbaan. Bijna geen bewoning, om de 20 km een tankstation.
In Sultanhani is een prachtige 13de eeuwse karavanserai (stopplaats op de zijderoute). Daarin oa een kathedraalachtige grote zaal en een schitterende toegangspoort. Dat alleen al was de 109 km waard.
Eigenlijk wilde ik wild kamperen, maar een beschaduwde plek zou ik zeker niet gevonden hebben. Nu kampeer ik op een camping (eigenlijk een grote privé tuin midden in het dorp), waar naast mij nog alleen een Nederlandse mobilhome staat. Voor een paar euro's heb ik het comfort van goed sanitair, schaduw en wifi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten