Konya staat bekend als streng religieus. Het is het centrum van de Mevlana-strekking, vooral bekend om de rond hun as tollende en zo in religieuze trance gerakende derwisjen. Het prachtige Mevlanamuseum is gehuisvest in een 13de eeuws gebouwencomplex en is voor veel moslims een heilige plek. De stichter en een aantal volgelingen liggen er in sarcofagen. Je ziet er veel biddende mensen. Veel zwart gesluierde vrouwen, van sommigen zie je alleen de ogen. En dat in dit bloedhete weer.
De rit ernaartoe was mooi, maar ik ben lichtjes over mijn krachten gegaan. Vooral de wind schuin op kop was bijwijlen behoorlijk vervelend.
De oplopende spanning met de Koerdische PKK is te merken aan de vele nationalistische steunbetuigingen in het straatbeeld. De Turkse vlag is alomtegenwoordig aan de huizen, auto's en camions zijn ermee getooid. Ik ga wijselijk, met spijt in het hart, vanaf Kayseri een noordoostelijke koers aanhouden richting Trabzon aan de Zwarte Zee in plaats van naar het Koerdische zuidoosten. Ik mis zo een aantal zeer mooie historische steden, het Vanmeer en de omgeving van de berg Ararat, maar iedereen die ik erover aanspreek zegt me dat ik het niet mag riskeren. Ik hoorde net dat er gisteren 30 doden zijn gevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten