Met ook vandaag weer fameuze tegenwind, en ook een veel lagere temperatuur, hield ik er na amper 46 km wijselijk mee op in Songino, mede omdat hier een eenvoudig hotel is. Iets verder oostwaarts is het aan het sneeuwen.
Nu komen 216 km dirt road, en daarna zou het tot Ulaanbaatar asfalt moeten zijn.
Ook in dit hotel is geen leidingwater en dus geen modern toilet, wel elektriciteit.
Onderweg zag ik het eerste bouddhistische tempeltje. Mongolië is grotendeels bouddhistisch. Het westen waar ik Mongolië binnenkwam (waar veel Kazakken wonen) is overwegend islamitisch, en daarnaast zijn overal sjamanistische kenmerken terug te vinden, zoals de gewoonte ovoos te bouwen. Dat zijn hopen stenen en hout, vaak op een hoogte zoals een heuveltop, versierd met blauwe doeken (de kleur van de lucht) en bedoeld als offer. Op de foto een op deze manier versierde waterbron, niet zoals je zou verwachten onderaan een heuvel, maar een heel eind in de hoogte tegen de flank van de heuvel.
Nadat deze ochtend dezelfde buitenband nog maar eens (dwz voor de zesde keer) plat stond heb ik toch maar de gekregen Chinese buitenband in gebruik genomen. Afwachten hoe het daarmee gaat op de dirt road die nu komt. Desnoods moet ik vervoer zoeken tot waar het asfalt weer begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten