Ik vind verdorie echt niet waaraan al die platte banden kunnen te wijten zijn. Ook deze keer was er een klein gaatje in de binnenband op de loopkant (niet aan de velgkant). Het kan niet anders of er steekt iets door de buitenband naar binnen, maar hoe nauwgezet ik de binnenkant van de buitenband ook inspecteer, ik vind niets...
Om te achterhalen waar in de buitenband het probleem zich voordoet plaats ik binnen- en buitenband via merktekens altijd in dezelfde positie ten opzichte van elkaar en van het ventielgaatje in de velg. Maar de gaatjes ontstaan altijd elders. Ik begin op de duur aan mijn verstand te twijfelen.
Voor alle zekerheid wilde ik een reserve buitenband kopen, maar dat hebben ze hier niet, dat moet uit Ulaanbaatar aangevoerd worden.
Soit, er zit niets anders op dan morgen gewoon te vertrekken.
Het is in zekere zin spijtig dat ik in de westpunt Mongolië ben binnengekomen en vandaar oostwaarts naar de hoofdstad Ulaanbaatar rijd, en niet andersom. Zo begin ik met het ruigste en onbewoondste deel van het land, zonder eerst te kunnen wennen aan het land en aan zijn bevolking. Meer centraal vind je al gemakkelijker stukken asfaltweg en is ook de bevoorrading eenvoudiger, dat denk ik toch. Nu zal ik zonder overgang minstens een tweetal weken heel primitief leven en bijna uitsluitend niet geasfalteerde weg hebben, als er al van een weg sprake is. Telefoonverbinding, laat staan internet, zal heel schaars zijn. Ik kijk er naar uit, maar voel mij toch wat onzeker.
Ik heb vanalles gekocht qua eten, maar ik heb er dikwijls een slag naar moeten slaan omdat de producten hier vaak voor ons onherkenbaar zijn, met op de verpakking niet-ontcijferbare talen. In Rusland kocht ik een tomatensaus, die bij consumptie oneetbaar pikant bleek te zijn, eerder een soort chilisaus. Dat zal wel op de verpakking gestaan hebben, maar ja. Dat hoort allemaal bij dit soort reizen natuurlijk.
De twee dames op de foto zitten in een gazar (eethuisje) chuusjuur te eten, dat is een soort gefrituurde pannenkoek met binnenin een dunne laag vlees. Heel lekker en goedkoop: voor nog geen euro krijg je er zo vijf, en voor mij volstaat dat ruim als maaltijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten