Het kan nog trager: vandaag amper 10 km/u. Dat komt door de zanderige 'weg', die soms meer weghad van een zandbak. Ik moest regelmatig afstappen en de fiets met alle macht voortduwen.
Op zich is dat allemaal niet zo erg, maar de concentratie op het sturen doorheen de oneffenheden beneemt wel voor een deel het plezier van naar het landschap te kijken. Dat is immers fantastisch mooi.
Heel eenzaam onderweg: de hele voormiddag zag ik één auto. In de namiddag nog twee plus een paar motorfietsen.
Middageten deed ik in Hovd, het eerste dorpje sinds mijn vertrek uit Olgii gisteren ochtend. Daar had ik voor het eerst iets van telefoonontvangst, maar de internetverbinding was te gebrekkig om het verslag van gisteren te uploaden. Dat zal nog wel even duren vrees ik.
Ik kreeg wel wat Whatsapp berichten binnen van Kevin en Ellen uit Kalmthout, die mij ongeveer 10 dagen voor zijn onderweg naar Ulaanbaatar. Zij stuurden mij heel waardevolle tips ivm bevoorrading en overnachtingsmogelijkheden.
In de namiddag nodigde een groepje vriendelijke mannen, die in een yurt vlakbij de weg aan het siësten waren, me uit op thee. Door de taalbarrière was het een lichtjes absurd gesprek, waar we met zijn allen flink om moesten lachen.
Twee km voor de plek waar ik nu kampeer kwam ik op een splitsing die niet in OsmAnd te zien is op mijn smartphone. De auto die net aankwam uit de weg die op mijn kaart ontbreekt stopte, en tijdens de babbel die volgde zegden ze dat ze uit Omnogovi kwamen, waar ik ook naartoe moet. Zij raadden mij sterk aan die weg te nemen in plaats van mijn kaart te volgen. Ik ga hun raad volgen, en begeef mij schoorvoetend op totaal onbekend terrein zonder enig houvast. Maar ze zegden dat ik niet kan verloren rijden. Benieuwd wat het morgen wordt...
Door de felle wind kreeg ik de tent bijna niet opgezet. Ook de grond waar die op staat is zanderig, bijna zoals een strand. De verankering met de piketten is dus heel twijfelachtig. Met een paar stenen die ik verderop vond heb ik wel wat versteviging kunnen aanbrengen. Hopelijk waait het vannacht minder dan de vorige. Toen heb ik lang wakker gelegen van het flapperen van het tentzeil, maar was ik op zijn minst gerust dat de tent het zou houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten