Deze ochtend wreed gesukkeld. Ik wilde een kleine baan nemen die aan de noordkant van het Gallipoli-schiereiland loopt. Na een km of 15 eindigde het asfalt. Op zich geen probleem, maar door de regen van de vorige nacht was het zand op de weg extreem plakkerig. Dat kroop al snel tussen de wielen en de spatborden, en na een paar km ploeteren besefte ik dat ik niet meer verder kon. Terugkeren dus, maar dat ging niet van een leien dakje. Om de 100 m moest ik om enigszins vooruit te geraken met een stokje de almaar aangroeiende modder proberen weg te wrikken onder de spatborden. Na een uur trekken en sleuren was ik terug aan het asfalt. Alle bagage van de fiets, de wielen er af en alles schoonmaken. Ondertussen was ik al drie uur onderweg.
Na een lange rondrit via Gelibolu nam ik met flinke rugwind de grote baan langs de Hellespont (= de Dardanellen ) naar Eceabat, en daar de ferry naar Canakkale in Aziatisch Turkije. Daar vond ik onderkomen in een sympathiek hostel. Ik deel een slaapzaal met enkele mensen die ik nog moet leren kennen.
Morgen ga ik met de fiets zonder bagage weer oversteken naar het schiereiland om een rondrit te maken langs de begraafplaatsen en herdenkingsmonumenten van de veldslag in 1915.
De Dardanellen vormen een lange zeeengte die de Middellandse Zee en de Zee van Marmara scheiden. Op het smalste punt zijn ze slechts anderhalve km breed. Strategisch van belang dus als doorgang van de Middellandse Zee naar Istanbul, en dan via de Bosporus-zeeengte naar de Zwarte Zee. Dat was dan ook de inzet van de veldslag.
In Canakkale staat het paard van Troje dat een jaar of 10 geleden gebruikt werd in de spektakelfilm Troy. Troje ligt hier trouwens maar 34 km vandaan. Dat is voor overmorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten