Op gevaar af in herhaling te vallen: weeral twee prachtige dagen, zowel qua landschap als qua weer. Gisteren eerder kort maar heel pittig, vandaag heel wat langer maar veel gemakkelijker, ook door de meewind.
Gisteren bij een beginnende regenbui reden we een erf op om te vragen of we mochten schuilen. We werden heel gastvrij ontvangen. De zoon des huizes kroop in een kersenboom en bracht ons een grote schaal heerlijke kersen.
We overnachtten in een hotel in Peshkopi, een klein stadje in het Albanese achterland. En achterland moet hier heel letterlijk genomen worden.
Omdat ik al een paar dagen problemen had met de shifter (schakelaar) van de achterkamwielen gingen we langs bij een fietsenmaker, van wie ons verteld was dat hij goed was. Die draaide fluks de shifter open, haalde die helemaal door elkaar en realiseerde zich dan dat hij er eigenlijk niets van kende. Hij kreeg het heel ingewikkelde raderwerkje, met de nodige veertjes, hoegenaamd niet meer ineen. Al wat hij kon was de shifter vervangen door een heel elementaire draaischakelaar. Die zal het wel uithouden tot Istanbul, en dan gaat de fiets mee naar mijn Antwerpse fietsenmaker Johan.
Zodra we vandaag de grens met Macedonië over waren viel ons de grotere welvarendheid in vergelijking met Albanië op.
We volgden een 50-tal km de Drinrivier (en doken er uiteraard een keer in). Die stroomt vanuit het Ohridmeer naar en doorheen gans Albanië. De boottochten van enkele dagen geleden waren trouwens ook op de afgedamde Drin.
Het historische stadje Ohrid en het gelijknamige meer zijn een openbaring, zeker in dit rustige seizoen. We hebben hier in een hooggelegen huis een tweepersoonskamer met terras aan de kant van het meer (voor € 10 pp per nacht) die ons zo erg bevalt dat we allebei een dag hier gaan blijven voor we elk een andere kant op gaan: Luk westwaarts naar Tirana, ik oostwaarts door Macedonië richting Bulgarije. Morgen een dagje Ohrid bekijken, wat aan de fiets prutsen, kleren wassen, wat zwemmen en wat lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten