De grensovergang verliep vlotter dan verwacht. Een uur aan de Algerijnse
kant, een half uur aan de Tunesische. Vreemde ogen maar geen gezever
toen bleek dat ik geen attesten kon voorleggen van officiële
geldomwisselingen. Alle plekken waar ik had overnacht werden netjes in
volgorde opgeschreven.
Een goede 30 km verder, in Thala, het eerste Tunesische dorpje met
geldautomaat, kwam er een jongen naast mij fietsen die mij vroeg bij hem
thuis te komen eten. Het was bijzonder lekker maar meer dan behoorlijk
pikant. Van het een kwam het ander: ik mag er ook blijven slapen, in een
dubbel bed in een aparte kamer zelfs. Eigenlijk wilde ik nog een eind
rijden en wild kamperen want dit is er een ideale streek voor. Maar ik
geraak nu vlot op tijd in Tunis, dus ik geniet van deze kans. De
gastvrijheid in de Maghreb is gewoon niet te schatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten