Het fietsen ging niet zo goed, de 5 dagen diarree eisen hun tol. Ik denk
wel dat ik er ongeveer van af ben, met dank aan de farmacie.
Eigenlijk wilde ik vanavond wild kamperen want ik zou door geen enkel stadje rijden maar na 32 km zag ik in Ouled Mimoun, een dorpje van niets, onverwacht een hotelletje. Heel basic maar soit.
Remmen
dichtgetrokken, en om 9.30 u zat het fietsen er al op voor vandaag. Een ganse dag rondwandelen, rusten en lezen. En morgen rij ik herboren verder.
Toen ik in een patisserietje wat koekjes wilde kopen voor het ontbijt geraakte ik aan de praat. Gevolg: twee taartdozen vol met een assortiment koekjes gratis. Habib, de patissier, en zijn kameraad Ibrahim namen me met toestemming van de imam mee naar de moskee voor het vrijdagavondgebed. De ingetogenheid van de biddende mannen was heel indrukwekkend.
Terug in het hotel maakte ik kennis met de nare kant van het regime hier: een inval door twee politiemannen in volle gevechtskledij, automatisch vuurwapen incluis. Hun norse manier van doen deed me met een huivering denken aan Spanje in de Francotijd. Ze namen mijn paspoort mee.
Toen ik in een patisserietje wat koekjes wilde kopen voor het ontbijt geraakte ik aan de praat. Gevolg: twee taartdozen vol met een assortiment koekjes gratis. Habib, de patissier, en zijn kameraad Ibrahim namen me met toestemming van de imam mee naar de moskee voor het vrijdagavondgebed. De ingetogenheid van de biddende mannen was heel indrukwekkend.
Terug in het hotel maakte ik kennis met de nare kant van het regime hier: een inval door twee politiemannen in volle gevechtskledij, automatisch vuurwapen incluis. Hun norse manier van doen deed me met een huivering denken aan Spanje in de Francotijd. Ze namen mijn paspoort mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten