Na 90 km door een eerder saai agrarisch landschap en flink bezweet kwam ik hier aan om 13u, om vast te stellen dat beide hotels dicht zijn. Niet te verwonderen want toeristen zijn hier niet. Ik heb er alleszins in Algerije nog geen een gezien.
Tijdens het middageten geraakte ik aan de praat met een leraar fysica, die niet alleen mijn eten betaalde maar ook dacht dat ik wel in de moskee zou mogen slapen. Na zijn werk (rond halfzes) gaan we samen naar de imam om het te vragen. Hopelijk lukt het, want ik weet anders niet goed waar naartoe.
Hij bracht me aan de overkant van de straat naar de douches, uitgebaat door zijn kozijn. Na een lange hete douche en met propere kleren aan zit ik nu thuis bij een jongen, die wifi heeft.
Letterlijk iedereen aan wie ik vertel over mijn plannen zegt dat ik Kabylie moet vermijden. Daar zijn stammen/bendes die de mensen beroven. Ik vrees dat ik dus het stuk Algerije zal moeten overslaan of omzeilen waar ik het meest op uit was. Nog ongeveer een week tijd om een oplossing te zoeken.
Maar, zoals Geertje zo lief op een kaartje schreef dat ik bij me heb, het universum zorgt voor ons. De vader van de computerjongen vroeg waarom ik niet bij hem thuis kwam slapen en nam mij prompt in de auto mee om het 20 km verder gelegen stadje Mascara te leren kennen (jawel, van de gelijknamige wereldwinkelwijn lang geleden). Bij thuiskomst stond het overheerlijke avondeten al klaar.
Nu nog goed slapen in een kamer die ik deel met mijn gastheer... Geen idee waarom hij niet bij zijn vrouw slaapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten