De middernachtboot uit Almeria vertrok uiteindelijk pas om 3.30u. Slechte nacht met 4 in een kajuit. Oorverdovende airco.
De douane deed bijzonder lastig omdat ik een zakenvisum heb en met de fiets ben. De uitnodiging van Van Hool, gefaxt naar het Algerijnse consulaat in Brussel om het visum te krijgen, kon ik niet tonen. Ik had alleen het Algerijnse telefoonnummer van mijn contactpersoon, zonder adres. Ik moest naar dat nummer bellen maar ik geraakte niet geregistreerd bij een Algerijnse telefoonoperator. En toen ze zelf probeerden werd niet opgenomen. Na een dikke 2 uur en na tussenkomst van een medereiziger, een gepensioneerde diplomaat, mocht ik dan toch binnen.
Algerijnse dinars kopen moet uiteraard officieel bij een bank (1 euro = ongeveer 105 dinar) maar op de boot had men mij al verteld dat de zwarte markt veel voordeliger is. En inderdaad. Mijn diplomaat-medereiziger toonde mij hoe dat gaat. Hij vroeg gewoon op straat in welke winkel ze euro's wisselen. In die winkel kreeg ik voor 1 euro maar liefst 153 dinar. En niets geen vals geld of zoiets hoor!
Het is hier duidelijk een extreem gecontroleerde maatschappij. Onderweg naar het hotel 2 km verder werd ik al tegengehouden door een agent. En ik wilde net een Algerijnse simkaart kopen om mijn registratieproblemen op te lossen, maar dat ging niet zonder een fotokopie van mijn paspoort, die in het hotel ligt.
Mijn eerste indruk is dat het hier een beetje welvarender is dan in Marokko.
Dat Algerije en België tegen mekaar spelen op de wereldbeker voetbal heb ik al verschillende keren moeten horen. De schrik zit er goed in want ze vinden België een heel sterke ploeg.
Als ik me morgen OK voel rij ik naar Tlemcen, wat een heel mooie stad moet zijn. Zoniet blijf ik hier nog een dagje rusten. Omdat alle miserie met de fiets en de boot die maar 1 keer per week vaart nu achter de rug is voel ik mij helemaal ontspannen en zonder tijdsdruk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten