Dag 10/40 onderweg

Buiten begint het te regenen, ik lig knus op een echt bed... in een autobus. Ik wist van Hilde, een Vlaamse die onlangs van Alaska naar Ushuaia (zuidelijkste dorp van Argentinië) fietste, dat Debbie en Jay, de bejaarde eigenaars van een winkeltje achterin een stokoude autobus hadden waar fietsers gratis in mogen logeren. Bijna alle stoelen zijn weggenomen, in de plaats is er een primitieve keuken (met een propaanfles buiten), een zithoek, een stapelbed, een enkel bed en zelfs een houtkachel. Er is elektriciteit, en ik mag gebruik maken van de (trage) wifi. Op de binnenmuren hebben vele tientallen die mij voorgingen hun bedankingen met stiften neergeschreven.
De weg van Tok hier naartoe is buitengewoon mooi met bijna geen verkeer. In de verte zijn de gletsjers van het Wrangell-St.Elias nationaal park te zien. Wat dit winkeltje hier op 100 km van Tok doet is mij een raadsel, want bewoning is hier amper. Een hotel en een pompstation die ik onderweg tegenkwam staan nog op mijn kaartapp, maar waren duidelijk al jaren gesloten en verlaten. Ook dit staat te koop en de eigenaars verhuizen terug naar Idaho, dus ik heb geluk.
Wie goed kijkt op de foto ziet een moeder eland en twee kleintjes die in het water staan.
Voor morgen wordt rugwind voorspeld, voor overmorgen tegenwind en buien. Spijtig, want ik zou hier wel graag een dagje blijven hangen en wat gaan wandelen. Maar die rugwind is te aanlokkelijk natuurlijk.