De rustdag heeft mijn rug veel goed gedaan. Het vervelende aan dat soort kwalen is dat je niet weet wanneer je terug de normale gang van zaken kan volgen en of je het daardoor niet erger maakt. Maar nu ben ik er tamelijk gerust in: het fietsen ging goed en mijn rug voelt veel beter dan deze ochtend.
Vertrokken in de regen, en die hield pas rond de middag op. Vlak voor ik hier aankwam volgde nog een zware bui. Het spijtige van die regen onderweg is vooral dat je weinig ziet van het landschap.
Mijn aantal beren is in één klap gestegen tot 4. Telkens een beer aan de rand van de weg, die ijlings verdween wanneer hij (of zij) mij opmerkte. Een foto zat er niet in, maar dat komt nog wel.
Gezien de omstandigheden wilde ik liever niet kamperen. Daarom nam ik een kamer in een blokhut van de Bell 2 Lodge, een van de weinige accommodaties op de Stewart-Cassiar Highway. Normaal ver boven mijn budget, maar je leeft maar 1 keer nietwaar en ik heb al zo vaak gratis onderdak gekregen bij Warmshowers-mensen. De speksteenkachel ronkt in mijn kamer en ik kom net uit de sauna. En straks avondeten in het restaurant, dat is eens iets anders. Alle denkbare luxe dus! Inclusief wifi via satelliet, want mobiele ontvangst is hier héél ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten