Fantastisch geslapen in mijn caravan! Ik mag van Rob, de eigenaar van Noorse afkomst die me gisteravond een biertje aanbood, nog een maand blijven. Met 1 nacht extra ben ik al heel blij. Ik wil een dagje niksen en mijn boek uitlezen. Hier in het dorpje is ook een winkel waar ik een en ander hoop aan te vullen.
Nog 2 keer kamperen en dan ben ik aan het einde van de Stewart-Cassiar Highway. Dan kom ik uit op de Alaska Highway, die ik ga volgen tot aan de afslag voor Anchorage in Alaska. Volgens OsmAnd, mijn kaartapp, zijn de bevoorradings- en overnachtingsmogelijkheden op die Highway al niet veel beter. Ik verwacht wel iets meer verkeer dan de 1 auto of truck per 5 minuten van de laatste dagen.
Namiddag
Wat ben ik blij dat ik een dag hier blijf. Ik zit droog en wel, tas hete thee in de hand, bij een elektrische radiator in de caravan te lezen, terwijl buiten de temperatuur heel kil is (ik schat hooguit 10 °C) en regen al urenlang troosteloos uit de hemel valt. Ook met de overschoenen die ik bij het fietsen zou dragen zouden mijn schoenen, kousen en voeten uiteindelijk kletsnat worden, en ik heb maar 1 paar schoenen bij. De schoenen terug droog krijgen zou niet gaan. Normaal rijd ik in zulke regen op sandalen, maar daarvoor is het nu te koud. Lollig zou het kamperen niet zijn. Enige voordeel: ook de muggen vinden dit niet leuk en laten het massaal afweten. Maar toch, hopelijk is het weer morgen iets barmhartiger.
Deze morgen vond ik op aangeven van Rob gratis (gebrekkige) wifi via satelliet naast een opleidingscentrum dat vreemd genoeg in dit van God verlaten dorpje ligt. Net op tijd om er via video-WhatsApp bij te kunnen zijn op het verjaardagsfeestje voor Ana. Ik had er bijzonder veel deugd aan de 3 generaties op het thuisfront te zien en te horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten