donderdag 11 mei 2017

Dag 8/29-30 Olgii (Mongolië)

Vervelende grensovergang aan beide kanten. De Russische beambte vond al de visa en stempels in mijn paspoort verdacht, en na een tiental minuten alle pagina's te bekijken belde hij de grote baas op, een man met 4 sterren op zijn epauletten. Die nam me mee naar zijn bureau en onderwierp mij een half uur lang in behoorlijk Engels aan een soort kruisverhoor: wat ben je gaan doen in Algerije, heb je in Iran contact gehad met religieuze fanatici, wat vond je van de politieke situatie in Uzbekistan, ken je terroristen, wat was jouw job, ha dus jij weet ongetwijfeld hoe je een bom moet maken, ... Les: ik ga mijn nieuwe blanco paspoort, dat ik thuis al heb liggen, in gebruik nemen voor de volgende reis.
Na de Russische controle moest ik in een soort niemandsland een flinke col beklimmen om 20 km verder aan de Mongoolse grenscontrole te horen te krijgen dat er een probleem was met mijn visum. Ook daar de baas (in dit geval een bazin) erbij, en die vond helemaal geen probleem.
Met aan beide kanten ook nog een summiere bagagecontrole was ik alles bij elkaar toch een uur of 4 'kwijt'.

De kennismaking met Mongolië mocht er wezen: 30 km vreselijke off road piste. Toen ik eindelijk op asfalt kwam zocht ik een kampeerplek die beschut was tegen de felle wind. Die vond ik in de luwte van een kerkhofmuur op een paar km van Tsagaannuur.
Gisteren namiddag merkte ik weer een platte band achteraan. Na het herstellen deze ochtend stond die tegen de aankomst in Olgii, waar ik nu verblijf, weer plat. Na het gesukkel in Kazachstan met twee opeenvolgende platte banden begin ik te denken dat ik iets over het hoofd zie. Morgen blijf ik in Olgii en ga nog eens zo grondig mogelijk mijn achterwiel en -band bekijken. Zo kan ik niet verder.

Ik slaap in een guesthouse dat gewoon een verzameling yurts is. In elke yurt is plaats voor vijf. Nu ben ik nog alleen met Nikita, een jonge Russische fietser die vanuit China naar Rusland onderweg is. Vannacht komt er een groep van 20 Amerikanen aan met een bus uit Ulaanbaatar.

De yurt (die ze hier ger noemen) is de traditionele woonwijze van de nomadenvolkeren in Azië.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten