zaterdag 27 juni 2015

Dag 4/53 tot 4/55 Edremit-Bandirma

Eenmaal ik voor Edremit de Egeische Zeekust had verlaten volgden twee dagen richting noorden door een zeer mooie bergstreek, begroeid met overwegend mediterrane pijnbomen. Een lust voor het oog, zeer rustige baan, constante tegenwind. Wild gekampeerd aan een stuwmeer, zalig gezwommen. Na een 40-tal km off road volgden de laatste 60 km naar Bandirma over een onverwacht drukke en brede baan tegen een bijna onoverkomelijke noordenwind.
Dat waren de laatste fietsdagen. Vandaag nog een lokaal fietsrondje om een mooi zwemplekje te zoeken, grote kuis in mijn bagage en wat lezen. Morgen woensdag de ferryboot naar Istanbul, en 2 nachten bij een Warmshowers-contact, Demir. Bij hem thuis mag ik al mijn spullen achterlaten tot eind augustus.
Donderdag nog een dagje rondwandelen in Istanbul, en vrijdag de vlucht naar huis. Voorlopig einde verhaal. Wordt vervolgd!


Epiloog

Terwijl ik in Bandirma op een bank aan zee zat te lezen kwam een schoenpoetser zijn standje naast mij installeren. We geraakten in zeer gebrekkig Duits aan de praat, waarop hij een café in dook en met twee thees naar buiten kwam. 

Hij had bijzonder mooie schoenen aan, en toen ik hem ernaar vroeg vertelde hij dat hij ze gekocht had in een winkel vlakbij. Ik ernaar op zoek, en ze nog gevonden ook aan een interessante prijs. Waar losse babbels al niet kunnen toe leiden...

vrijdag 26 juni 2015

Dag 4/52 Kayalar

Weer een prachtige dag, deels door het bergachtige binnenland, deels langs de Egeische Zeekust. Ik eindig weer in een hotel aan dezelfde condities als gisteren. Kamperen kan nog altijd, maar hier beschik ik over strand en zwembad, en krijg ik avondeten en ontbijt er bovenop.
Onderweg twee zeer indrukwekkende ruïnes bezocht, in Gulpinar de Apollon Sminthneion tempel en in Behramkale de nederzetting van Assos waar vooral een Athenatempel in het oog springt.
Het aftellen naar het einde van deze lente-etappe (vandaag binnen een week) begint stilaan. Morgen nog een dag aan de kust, dan in 3 dagen door de bergen naar Bandirma aan de Zee van Marmara, waar ik woensdag de ferryboot naar Istanbul ga nemen. Zo kom ik ineens in het centrum van Istanbul, en vermijd ik een oervervelende rit door de voorsteden.

woensdag 24 juni 2015

Dag 4/51 Tavakli

Het Turks bad inclusief massage gisterenavond was zalig. Net stevig genoeg om niet pijnlijk te zijn.
In tegenstelling tot wat de Lonely Planet gids vertelt was ik zwaar onder de indruk van de archeologische site in Troje, 34 km ten zuidwesten van Canakkale. De oudste dateringen op de site gaan terug tot maar liefst 3000 voor Christus. De Trojaanse oorlog, die door Homeros wordt verhaald rond 800 voor Christus, situeert rond 1300. Tenminste, als hij heeft plaatsgevonden, want daar is men niet zeker van. Hij zou net zo goed kunnen verzonnen zijn door Homeros. 
In totaal zijn er tien tijdvakken te onderscheiden in de vindplaats, genummerd van Troje I tot Troje X. De oorlog valt in Troje VI.
Het rondwandelen op de site en het luisteren naar de prima audiogids bracht me helemaal terug naar mijn collegetijd, toen we Homeros in het Grieks ontcijferden.
Van daar reed ik eerst naar de kust over een off road verbindingsweg, en dan volgde een prachtige rit met flinke rugwind langs de kust tot aan het formidabele strandhotel waar ik verblijf. Een strand van 500 m voor enkele mensen, een prima zwembad, heel vriendelijk personeel, en dat voor de prijs van 33 euro half pension... Ik heb de mooiste kamer op de bovenverdieping aan de zeekant, zie de foto van op mijn balkon, genomen tijdens de meest archetypische zonsondergang die je je kan inbeelden.

Dag 4/50 Gallipoli

De begraafplaatsen en herdenkingsmonumenten op het Gallipoli-slagveld zijn hartverscheurend. Tienduizenden jonge levens geslachtofferd, voor wat? Op sommige grafstenen hebben de familieleden bijzonder ontroerende teksten gezet.
De waanzin van oorlogvoeren is hier even tastbaar als in de Ijzervlakte. De busladingen jonge Turken die hier op bedevaart komen veranderen niets aan de verslagenheid die je hier onvermijdelijk bekruipt.
Het decor is anders wel enig mooi. Het schiereiland is heel mediterraan van begroeiing, met bossen die afwisselen met akkers. Het landschap ademt rust uit.
Straks als afsluiter van deze rustdag ga ik naar een Turks bad. Ik ben benieuwd!

dinsdag 23 juni 2015

Dag 4/49 Canakkale

Deze ochtend wreed gesukkeld. Ik wilde een kleine baan nemen die aan de noordkant van het Gallipoli-schiereiland loopt. Na een km of 15 eindigde het asfalt. Op zich geen probleem, maar door de regen van de vorige nacht was het zand op de weg extreem plakkerig. Dat kroop al snel tussen de wielen en de spatborden, en na een paar km ploeteren besefte ik dat ik niet meer verder kon. Terugkeren dus, maar dat ging niet van een leien dakje. Om de 100 m moest ik om enigszins vooruit te geraken met een stokje de almaar aangroeiende modder proberen weg te wrikken onder de spatborden. Na een uur trekken en sleuren was ik terug aan het asfalt. Alle bagage van de fiets, de wielen er af en alles schoonmaken. Ondertussen was ik al drie uur onderweg.
Na een lange rondrit via Gelibolu nam ik met flinke rugwind de grote baan langs de Hellespont (= de Dardanellen ) naar Eceabat, en daar de ferry naar Canakkale in Aziatisch Turkije. Daar vond ik onderkomen in een sympathiek hostel. Ik deel een slaapzaal met enkele mensen die ik nog moet leren kennen.
Morgen ga ik met de fiets zonder bagage weer oversteken naar het schiereiland om een rondrit te maken langs de begraafplaatsen en herdenkingsmonumenten van de veldslag in 1915.
De Dardanellen vormen een lange zeeengte die de Middellandse Zee en de Zee van Marmara scheiden. Op het smalste punt zijn ze slechts anderhalve km breed. Strategisch van belang dus als doorgang van de Middellandse Zee naar Istanbul, en dan via de Bosporus-zeeengte naar de Zwarte Zee. Dat was dan ook de inzet van de veldslag.
In Canakkale staat het paard van Troje dat een jaar of 10 geleden gebruikt werd in de spektakelfilm Troy. Troje ligt hier trouwens maar 34 km vandaan. Dat is voor overmorgen.

maandag 22 juni 2015

Dag 4/48 Guneyli

Dag in mineur: slecht weer, rugpijn. Alleen de wind zat mee. Ik ben nu op het schiereiland van Gallipoli (Gelibolu in het Turks). Hier werd in 1915 een legendarisch zware loopgravenoorlog geleverd tussen de geallieerde troepen, vooral Britten-Australiërs-Nieuwzeelanders, en de Ottomanen.
Morgen rij ik naar de plaatsen waar de slag heeft plaatsgevonden, volgens de Lonely Planet zeer indrukwekkend. Als het ophoudt met regenen tenminste, want anders blijf ik nog een nacht in dit leuke strandhotel.

zondag 21 juni 2015

Dag 4/47 Gazinkoy

Na een leuke avond met Ilke en zijn vrouw laat gaan slapen, laat opgestaan en na een heel uitgebreid ontbijt laat beginnen fietsen.
Eenmaal Tekirdag uit volgde ik in prachtig weer een mooie kustweg die wel enkele keren honderden meters klom en weer daalde. Af en toe was het bijzonder steil klimmen of dalen, tot 14 %. Na amper 47 km kwam ik voorbij een hotelletje dat er goed uitzag. Omdat ik de laatste dagen flink ben opgeschoten trok ik de remmen dicht, ook omdat ik na een verkeerde beweging deze ochtend last heb van mijn rug.

zaterdag 20 juni 2015

Dag 4/46 Tekirdag

Na de korte nacht viel het fietsen vandaag lichtjes tegen, vooral in de namiddag. Op mijn leeftijd heb ik de recuperatietijd 's nachts echt wel nodig. Een kleine schaduwzijde van het Warmshowers-systeem is dat je de vrijheid verliest om alles helemaal te doen zoals je zelf wilt.
De rit door licht golvend, overwegend agrarisch landschap was heel rustig en mooi maar verraderlijk zwaar. Het deed me vaak aan Engeland denken.
In Tekirdag, een behoorlijk grote stad aan de Turkse Zee van Marmara, verblijf ik bij Ilke, een leraar Engels die ik heb leren kennen via Mark.

vrijdag 19 juni 2015

Dag 4/45 Uzunkopru

Uiteindelijk viel het ommetje via Edirne nog mee. Eerst 60 km noordoostwaarts tegen de wind in, maar na Edirne moest ik pal naar het zuiden en volgden 60 km met diezelfde wind van achter.
De centrale moskee van Edirne is zo mooi als ik me herinner van 40 jaar geleden met Ronald.
Turken zijn heel gastvrij. Onderweg al twee keer mijn consumptie niet hoeven te betalen (kwam ook omdat ze niet konden weergeven op mijn briefje van 50 lira, iets minder dan 20 €, dat ik net uit de muur had gehaald).

Ik slaap bij Fatih en zijn vrouw Berrak, leren kennen via Warmshowers. Heel leuke jonge dertigers. De gesprekken verlopen moeizaam en zitten vol misverstanden door de taalbarrière.
Zij hadden een programma voor mij voorzien met eerst een pizzahap met enkele vrienden en dan een fietstocht van 20 km. Dat zag ik na de 120 van vandaag niet zitten, dus de fietsen zijn vervangen door moto's (ik achterop). Dat doet vreemd aan, gewend als ik ben voor elke meter te moeten trappen. Heel plezierige avond, maar pas na middernacht naar bed. Fatihs schoonouders, die op bezoek zijn, verhuizen ondanks mijn protesten voor mij naar de sofa in de living.

Dag 4/44 Giatrades

Dit was een dag waarvan ik het verloop onmogelijk had kunnen voorzien. Omdat ik morgenavond een Warmshowers-afspraak heb in Uzunkopru (Turkije), wat een 120 km van mijn vorige slaapplaats Aisymi is, wilde ik vandaag een 60-tal km doen. Dat was een flinke berg over tot in Mikro Derio, waar een hotel zou zijn. Weersvoorspelling: heel slecht, veel regen.
De ochtend verliep als een droom. Na enkele km klimmen kwam ik in een wolk terecht. Drie uur, 40 km en 1000 stijgmeters verder daalde ik daar terug uit af en was de droom ten einde.
In heel die tijd kruisten mij welgeteld 3 auto's en kwam ik geen zichtbare bewoning tegen. Een enkele keer had ik heel even in de diepte uitzicht op een groen dal.
Na een tiental km hoorde ik een vreemd geluid als van een traag vliegende helikopter. Mijn frank viel dat dat onzichtbare windmolens moesten zijn. Het duurde wel een klein uur, met af en toe ook een snerpende fluittoon (ik krijg begrip voor mensen die bezwaar hebben tegen windmolens in hun buurt). Een keer zag ik vlak naast de weg de schimmige contouren van de onderste helft van een windmolen, waar aan een hoog tempo eindpunten van wieken langsvlogen.
In het hotel had ik het gevoel dat ze mij met mijn fiets vies bekeken. Toen de onvriendelijke hotelbaas mij ook nog zei dat het 40 € zou kosten voor een nacht was de kous voor mij af. Doorrijden dus, tot Metaxades waar ook een hotel zou zijn. Dat was er ook, alleen staat het al een jaar leeg... Weer doorrijden, richting Didimoticho.
Tijdens een pauze op het terras van een café in een piepklein dorp geraakte ik aan de praat met een naar alcohol stinkende man, die rauwe look zat te verorberen. Die vertelde me dat de grensovergang waar ik op gemikt had, oost van Didimoticho, alleen voor treinverkeer is. Omdat Griekenland door de crisis alle internationale treinen heeft geschrapt is die grensovergang momenteel gewoon toe. Dat betekent een 80-tal km omrijden via Edirne (Adrianoupolis zoals ze hier zeggen). In dit dorp is het internet nog niet uitgevonden, dus ik kan dat niet controleren.
Het had dan ook geen zin door te rijden tot Didimoticho. Mijn niet zo welriekende gesprekspartner bedisselde met de cafébaas een prima oplossing: ik mag in een leegstaand huis slapen, waar heel af en toe een dokter verblijft als hij op consultatieronde dit dorp aandoet. Er is zelfs lopend water en elektriciteit. En voilà, het adagium van Geert ('het universum zorgt voor u') wordt weer bewaarheid!
Eindconclusie: ik ben afgepeigerd van de langer dan gedachte afstand, de klimmeters en de tegenwind die ik bijna de ganse dag heb gehad. Alleen de voorspelde regen is gelukkig uitgebleven.

woensdag 17 juni 2015

Dag 4/43 Aisymi

Van de ruim 40 km langs de kust was de helft off road, zo bultig en stenig dat ik dikwijls moest afstappen. En ondertussen maar stijgen en dalen. Tegen dat ik in Alexandroupoli aankwam had ik al meer dan 600 stijgmeters.
Daarna terug de bergen in, waar ik nu in een zeer leuk hotel op het komende onweer zit te wachten. Vorige nacht heeft het hier blijkbaar zwaar gehageld. Dat wil ik in mijn tentje toch liever niet meemaken. Het zou compleet in de vernieling gaan. Dus weeral niet kamperen.

dinsdag 16 juni 2015

Dag 4/42 Platanitis

's Ochtends een mooie afscheidsrit door Bulgarije, gevolgd door een eerder saai (maar wel lekker dalend) stukje Griekenland tot aan de kust. Net op tijd voor een in mijn rug naderend onweer een hotel gevonden. Na het onweer in zee gezwommen, helemaal alleen.
Daarnet viel de elektriciteit in het hotel uit, en de panne duurde een kleine 2 uur. De Griekse economie lijkt me niet helemaal OK.
Morgen een 40-tal km oostwaarts de kust volgen over een klein weggetje en dan weer de bergen in (de Griekse kant van het Rodopigebergte). En dan (overmorgen of de dag erna) de Turkse grens over.

maandag 15 juni 2015

Dag 4/41 Yagnevo nabij Benkovski

Er rust een vloek op het kamperen: voor de zoveelste dag op rij is er in de namiddag regen of onweersdreiging, wat mij telkens opnieuw de zin ontneemt een kampeerplek te zoeken.
Gisteravond tijdens de busrit terug naar Smoljan vanuit Plovdiv was er een onwaarschijnlijke hagelbui, vandaag na een prachtige voormiddag werd de hemel donkergrijs, wat mij ijlings onderkomen deed zoeken. Ik vond dat in een schitterend splinternieuw 'sportcentrum' voor vissers annex hotel. Na eeen flinke plensbui is de lucht een beetje opgeklaard, maar het blijft drukkend warm.
Naast een grote visvijver is hier een heel mooi randloos zwembad. Van in het water heb je een fenomenaal zicht op de omringende heuvels. Ik heb een groot appartement voor 16 €, ontbijt inbegrepen. De Balkan, en Bulgarije in het bijzonder, zijn een paradijs voor wie met een klein budget wil rondreizen!
Ik ben nu in het zuidoosten van Bulgarije in de uitlopers van het Rodopigebergte. Morgen nog een kleine col over in Makaza, waarop de grens met Griekenland ligt, en dan richting Komotini en de Middellandse Zeekust.

zaterdag 13 juni 2015

Dag 4/39 Smoljan

Het Rodopigebergte is werkelijk buitengewoon mooi. Het doet me erg aan Oostenrijk denken. Heel leuk om door te fietsen. Gelukkig dat ik in vorm ben, want ik moet uit de pijp komen.
Onderweg naar het skioord Pamporovo geklommen. Daarna een reuze afdaling over barslechte asfalt naar Smoljan, dat weinig voorstelt.
Morgen voor de afwisseling niet fietsen maar met de bus naar Plovdiv, waar ik de beste herinneringen aan bewaar van een fietstocht naar Istanbul met Ronald. Dat moet in 1973 of 1974 geweest zijn, dus nog volop in de tijd van het ijzeren gordijn. Ik ben heel benieuwd!

vrijdag 12 juni 2015

Dag 4/38 Dospat

Veeleisende rit in een prachtig landschap. Van het Piringebergte kom ik stilaan in het Rodopigebergte. Heel groen, overal bronnetjes.

donderdag 11 juni 2015

Dag 4/37 Gotse Delchev

Klote Michelinkaart: een col, volgens deze kaart over 1120 m, ging in de praktijk over 1518 m. Met een starthoogte van 320 m werd dit een onverwacht zware col. Hij begon in de regen, maar halfweg brak de zon door.
Een heel mooie beklimming was het wel: prachtig bebost landschap, klein baantje met prima asfalt, (bijna) geen verkeer.
Boven op de col staat een stoer standbeeld uit vroegere tijden. Wie afgebeeld staat is onduidelijk, maar enige gelijkenis met kameraad Lenin is allicht geen toeval.
De dag begon met een steile klim naar het schitterende Rozhenklooster. In de kloosterkerk was een monnik in zijn eentje aan het zingen uit een gezangenboek.

woensdag 10 juni 2015

Dag 4/36 Melnik

Melnik is een prachtig dorp. In de verre achtergrond het gebergte van het Pirin nationaal park. Het dorp is omgeven door bizarre pyramides in zandsteen.
Melnik is bijna volledig afgebrand in de eerste Balkanoorlog, iets meer dan 100 jaar geleden. Toen woonden er nog 20.000 mensen, nu bijna niemand. Vooral bekend als centraal punt in deze wijnregio.
Van de meeste huizen en de 40 kerken is amper nog iets te zien, maar er zijn ook mooi gerestaureerde grote huizen in een typisch Bulgaarse stijl.
Onderweg hier naartoe reed ik de ganse dag parallel met een bergketen aan de zuidkant, waarachter Griekenland ligt.
Morgenvroeg ga ik het nabijgelegen Rozhenklooster bezoeken.

dinsdag 9 juni 2015

Dag 4/35 Strumica

Laatste dag in Macedonië. Ik ben nu op 30 km van de Bulgaarse grens.
Bijzonder mooie rit in prachtig weer (ondanks de zeer slechte voorspellingen) over een fameuze col. Het doet hier heel erg denken aan de Extremadura in Spanje. De laatste 40 km in vliegende vaart, heel lichtjes dalend met flinke rugwind.

Dag 4/34 Kavadarci

Goce raadde mij aan een omweg te maken via Krusevo, blijkbaar een heel mooi stadje in de bergen. Na een paar minuten fietsen begon het te druppelen en ik zag in de verte de bergen in de wolken zitten, dus ik maakte rechtsomkeert en nam de grote baan naar Prilep. Van daar in een trek verder door naar Kavadarci, om de in de namiddag voorspelde regen voor te zijn. En op nog wat regendruppels na lukte dat nog ook.
Onderkomen in een goed en goedkoop hotel.

maandag 8 juni 2015

Dag 4/33 Bitola

Terwijl ik zit te wachten tot Goce en zijn ouders opstaan even een kort berichtje over gisteren. Over een prachtige col door het Galicica nationaal park van het Ohridmeer naar het Prespanmeer overgestoken. Dan nog een lang plat stuk en een tweede (onverwachte) col, om in de plassende regen Bitola binnen te rijden.
Daar had ik een afspraak met Warmshowers-contact Goce aan het kraam in de hoofdstraat waar hij zelfgemaakte T-shirts verkoopt.
Op zijn fiets reed hij met mij de 6 km naar het dorpje Krklino waar hij met zijn ouders woont. Ik werd daar heel vriendelijk ontvangen. Na een hete douche en lekker eten uit de eigen tuin kroop ik in mijn slaapzak op de sofa in de living.
Na twee weken rondtrekken met Luk ben ik vanaf nu nog een maand alleen op trot. We vormden een heel goed team, dat samen in het Montenegrijnse hooggebergte uitdagingen aanging die we apart niet zouden aangedurfd hebben. Fysiek zijn we elkaar waard en we hebben dezelfde stijl van reizen, dus dat is voor herhaling vatbaar!

vrijdag 5 juni 2015

Dag 4/30 en 4/31 Peshkopi-Ohrid

Op gevaar af in herhaling te vallen: weeral twee prachtige dagen, zowel qua landschap als qua weer. Gisteren eerder kort maar heel pittig, vandaag heel wat langer maar veel gemakkelijker, ook door de meewind.
Gisteren bij een beginnende regenbui reden we een erf op om te vragen of we mochten schuilen. We werden heel gastvrij ontvangen. De zoon des huizes kroop in een kersenboom en bracht ons een grote schaal heerlijke kersen.
We overnachtten in een hotel in Peshkopi, een klein stadje in het Albanese achterland. En achterland moet hier heel letterlijk genomen worden.
Omdat ik al een paar dagen problemen had met de shifter (schakelaar) van de achterkamwielen gingen we langs bij een fietsenmaker, van wie ons verteld was dat hij goed was. Die draaide fluks de shifter open, haalde die helemaal door elkaar en realiseerde zich dan dat hij er eigenlijk niets van kende. Hij kreeg het heel ingewikkelde raderwerkje, met de nodige veertjes, hoegenaamd niet meer ineen. Al wat hij kon was de shifter vervangen door een heel elementaire draaischakelaar. Die zal het wel uithouden tot Istanbul,  en dan gaat de fiets mee naar mijn Antwerpse fietsenmaker Johan.
Zodra we vandaag de grens met Macedonië over waren viel ons de grotere welvarendheid in vergelijking met Albanië op.
We volgden een 50-tal km de Drinrivier (en doken er uiteraard een keer in). Die stroomt vanuit het Ohridmeer naar en doorheen gans Albanië. De boottochten van enkele dagen geleden waren trouwens ook op de afgedamde Drin.
Het historische stadje Ohrid en het gelijknamige meer zijn een openbaring, zeker in dit rustige seizoen. We hebben hier in een hooggelegen huis een tweepersoonskamer met terras aan de kant van het meer (voor € 10 pp per nacht) die ons zo erg bevalt dat we allebei een dag hier gaan blijven voor we elk een andere kant op gaan: Luk westwaarts naar Tirana, ik oostwaarts door Macedonië richting Bulgarije. Morgen een dagje Ohrid bekijken, wat aan de fiets prutsen, kleren wassen, wat zwemmen en wat lezen.

donderdag 4 juni 2015

Dag 4/29 Kukes-Resk

's Morgens 3 uur en half in een vissersbootje het meer richting Kukes afgevaren in gezelschap van visser Guzmen en zijn puberneef. Zeer mooi, net iets minder spectaculair dan het traject van gisteren. Gelukkig sprak Guzmen een klein woordje Italiaans. Onderweg gestopt voor een korte zwempartij aan een eilandje.
Het vertrek was even spannend omdat we om bij het water te komen over het terrein van de elektriciteitscentrale aan de stuwdam moesten. Daarbij moesten we voorbij een securitypost. Na een dik kwartier en enkele telefoongesprekken schreef de man alle gegevens van onze identiteitskaarten over en mochten we door.
Na middageten in Kukes zuidwaarts vertrokken richting Peshkopi. Na een 30-tal km en flink wat stijgmeters een mooie kampeerplek gevonden.