Eindelijk een 'normale' fietsdag. Zonnig, wind van opzij, voor het eerst mijn sandalen aan. Ik fietste bijna de hele dag lang door een vlak landschap zonder bomen. Altijd maar rechtdoor, met slechts een paar bochten.
Onderweg bij twee gigantische gsm-masten stond een barak waaruit een man mij kwam begroeten. Zijn job is daar te zijn. Daarvoor rijdt hij elke dag van zijn woonplaats Usharal 45 km en weer terug, ook in de winter wanneer er 1 m sneeuw ligt en de temperatuur -45 °C is. Hij bood mij een tas thee en we deelden al wat we hadden. Bijzonder sympathieke en wijze man, 64 jaar oud net als ik. Wat ben ik blij met het weinige Russisch dat ik geleerd heb.
Eindelijk kan ik kamperen, weliswaar achter de bescherming tegen de wind van wat struiken en bomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten