Wat een tegenwind... Op de vlakke stukken moest ik verwoed trappen om 12 km/u te halen. Na 60 km, in het eerste dorp op mijn weg, gaf ik er de brui aan en zocht ik onderkomen. Aan het eerste huis waar ik iets zag dat op een schuur leek vroeg en kreeg ik de toelating om er te slapen. Gelukkig, want er komt regen.
Ik kwam terecht bij een heel warme familie. Bijna al het eten komt van de boerderij en is van eigen makelij (brood, eieren, confituur, een soort yoghurt, vlees,... ). Geen individuele borden, ieder neemt met de lepel uit de pot. De grootvader is een jaar jonger dan ik. Het weinige Russisch dat ik heb geleerd komt heel goed van pas.
Na het eten worden hier de handen gevouwen en volgt een kort ingetogen gebed. Dat heb ik in de islam-wereld nog niet meegemaakt.
Morgen is hier een paardenkoers waar heel veel volk op af komt. Ik ga er met hen naartoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten