Slechts één klein dorp onderweg, met slijkerige straten, nergens asfalt. In de enige piepkleine winkel vroeg ik (tegen beter weten in) om thee, en na wat aarzelen stuurde de mevrouw mij naar het huis ernaast. Ik begreep dat haar man en dochter daar waren, en die toverden allerlei lekkers op tafel. Zo had ik ineens middageten.
's Avonds was ik te gast bij de laatste Warmshowers-gastheer vóór mijn eindpunt Ulaanbaatar. David is een Poolse Canadees, die Engelse les geeft in de presidentiële school van Taldikorgan. Mister president Nazarbaev, al 30 jaar alom geliefd en prominent aanwezig in het straatbeeld (zoals al zijn Centraal-Aziatische collega's in hun respectieve land), heeft beslist Kazachstan te openen voor de wereld. Om dat te bereiken heeft hij in elke grote stad een school opgericht waar in het Engels onderwezen wordt door native speaking leraren. We gingen met 3 van zijn collega's (Engelse wiskundige, Zuid-Afrikaanse bioloog, Keniaanse chemicus) avondeten op restaurant. Heel gezellig, interessante discussies over atoommodellen en over geld...
Op een kruispunt in Taldikorgan staat een vreemde wegwijzer, die de afstand naar Brussel aangeeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten