Dag 7/52-54 Bishkek-Kaskelen (nabij Almaty)

Verrassend afwisselend parcours deze laatste 3 dagen, eerst over een besneeuwde bergketen en dan in een steppelandschap, evenwijdig met de bergketen. Op de allerlaatste dag overschreed ik de kaap van de 25.000 km, afgelegd sinds mijn vertrek uit Pulle meer dan 3 jaar geleden.

Het fietsen in de steppe, bijna vlak en bochtenarm, is ideaal om weg te mijmeren en terug te blikken op deze herfst-etappe. Dit was een bijzonder gevarieerde etappe, in extreem uiteenlopende condities.
Het begon in de hitte van de biljartvlakke Turkmeense woestijn en het aangrenzende semi-woestijngebied in het zuiden van Uzbekistan.
Dan kwam de Pamir Highway, die uiteenvalt in gedeelten met elk hun zeer specifieke karakter en moeilijkheid. Sinds het afsluitende hoge deel van de Pamir Highway fiets ik in soms barre winterse omstandigheden, die mij noodzaken mijn route te vereenvoudigen (in te korten) en die kamperen virtueel onmogelijk maken. Het wordt dus tijd voor de winterstop.
Op fysiek vlak was het mijn meest veeleisende tocht ooit, ik heb mijn limieten (en die van mijn fiets) afgetast. Ik heb wel geluk gehad met mijn gezondheid: ik ben een van de 3 mij bekende fietsers die zonder parasieten in de ingewanden de Pamir is doorgekomen. Slechts 1 dag had ik een onschuldige diarree. Ik ben wel benieuwd wat de weegschaal mij thuis gaat vertellen...
Een van de aangename aspecten van de Pamir Highway was het contact met andere fietsers uit alle windstreken. Regelmatig kwam ik dezelfde gezichten weer tegen en wisselden we verhalen en tips uit. Dat ik een generatie ouder ben speelde hoegenaamd geen rol, de kameraadschap was heel prettig. Mijn initiële bezorgdheid om helemaal alleen te zijn op de Pamir Highway was met andere woorden vlug verdwenen.

Hoe gaat het nu verder volgende lente? Het zal alleszins minder speciaal zijn. Aan aantrekkelijke opties geen gebrek. Het vooruitzicht die opties te bestuderen tijdens de wintermaanden thuis trekt mij heel erg aan.
Nu verblijf ik in Kaskelen, 20 km west van Almaty, bij Warmshowers-man Sergey en zijn gezin, die mijn fiets en mijn bagage tijdens de winter zal bijhouden. Hij gaat mij naar de luchthaven brengen om 3 u 's nachts, een 40-tal km van hier. Het is hartverwarmend hoeveel vriendschap je krijgt van wildvreemde mensen zo ver van huis. Misschien is dat nog het allerprettigste aspect van reizen met de fiets.