We vertrokken heel vroeg omdat het traject van vandaag berucht is voor de tegenwind die in de loop van de dag opsteekt.
Op het programma 2 cols, de eerste 4232 en de tweede 4336 m hoog. Toen we van de eerste naar de tweede aan het rijden waren stak de tegenwind op, gevolgd door een sneeuwstorm. Eigenlijk was het geen sneeuw maar horizontaal vliegende ijskorreltjes, recht in het gezicht, zo scherp dat ze de ogen pijn deden. De combinatie met het slechte slapen, het hoge stijgingspercentage en de 'washboard' wegbedekking was er voor mij teveel aan: toen we 2 km voor de col aan de Tajiekse grenscontrole kwamen had ik een collaps van jewelste.
Gelukkig konden we in de verwarmde barak van een paar vriendelijke werkmannen schuilen voor de sneeuw. We mochten mee-eten, maar ik kreeg amper een hap naar binnen.
Compleet groggy wachtten we op het einde van de sneeuwstorm, twijfelend of we zouden kunnen verder rijden tot aan een huis dat we 3 km voorbij de col wisten liggen.
Toen na 2 uur de zon even doorkwam gingen we door de Tajiekse grenscontrole, klommen zwoegend naar de top en begonnen de bijzonder glibberige afdaling in een fantastisch berglandschap. We waren maar al te blij dat het huis bewoond was door een man en wat vrienden, en dat we er mogen overnachten. Tot even later twee Russische koppels, per auto onderweg, aanklopten met de vraag te mogen overnachten.
Bijgevolg slapen we met zijn elven in 1 kamer, zonder enige verluchting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten