Eindelijk terug normaal slapen dankzij de lagere hoogte! Wat een luxe... En eindelijk terug zonnig nazomerweer, zodat ik weer in korte broek en sandalen kan rijden. De nachten zijn wel behoorlijk koud.
Deze ochtend afscheid genomen van Tomaz, mijn leuke metgezel op het hoge deel van de Pamir Highway. We waren het er over eens dat we een goed team waren. Tomaz blijft nog een paar dagen in Osh.
Ik ben dus weer alleen, op weg naar Bishkek (de Kirgizische hoofdstad) over de grote baan. Mijn plan was eigenlijk om van deze baan af te rijden richting de meren Song-Kul en Issyk-Kul, maar ik hoor dat deze weg nog slechter is dan de wegen in Tajikistan, en vooral ook dat deze weg, die heel hoog gaat en heel eenzaam is, ondertussen al onder de sneeuw ligt. Het is te laat in het jaar.
Eigenlijk vind ik het niet erg: ik heb genoeg gehotst en gebotst en geniet ervan over asfalt te rijden. Vanuit Bishkek loopt er een weg naar Issyk-Kul die waarschijnlijk beter is, maar ik zal nog moeten zien hoeveel tijd ik nog heb wanneer ik in Bishkek aankom.
Onderweg naar Bishkek moet ik ook over een paar passen van meer dan 3000 m, waar allicht al sneeuw zal liggen.
Ik ben heel blij dat ik terug kan kamperen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten