Bijzonder zware rit met twee serieuze cols van meer dan 4000 m hoog, samen meer dan 1000 stijgmeters. En net in die beklimmingen was er geen asfalt. Gelukkig was er tussen beide welgeteld 1 huis, waar de bewoners (twee vrouwen) ons met gebaren uitnodigden op hete thee.
Voorbij die cols kwamen we in de hoge Pamir, een maanlandschap met bijna geen begroeiing. Onderweg passeerden we een paar zoute meren. We zijn nu in een lange en brede vallei met aan weerszijden hoge bergen.
In Alichur is geen elektriciteit, water wordt gehaald aan een handpomp midden in het dorp. We verblijven in een homestay, waarvan de eigenaar een beetje Engels spreekt. Om te kamperen is er teveel wind en koude. Maar binnen een paar dagen zullen we wel moeten...
In de winter kan de temperatuur hier zakken tot -50 °C. Verwarmen doen ze door gedroogde mest te verbranden.
Het avondeten dat we kregen was, alles in acht genomen, bijzonder lekker. Douchen konden we in een met een kacheltje verwarmd kamertje door kokend en koud water naar believen te mengen in een emmer en dan met een pollepel over ons te gieten. Zo simpel kan het zijn. Heerlijk!
Ik slaap nog steeds slecht door de hoogte, maar overdag heb ik van de hoogte geen last, ook niet bij het klimmen.
Morgen een dikke 100 km naar Murghab, het centrum van de oostelijke Pamir. Onderweg is er geen bewoning, water voor de hele dag moeten we meenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten