Hoe groot kan een contrast zijn... Na de koude dag in het Durmitor nationaal park en een heerlijke nachtrust in een hostel in Zabljak hebben we twee waarlijk prachtige ritten gereden in optimale omstandigheden. Eerst een 25-tal km naar de befaamde brug over de Tararivier, dan een kleine 100 km stroomopwaarts langs de oever van de Tara, de eerste 50 in een diepe kloof en dan de bovenloop in een zeer lieflijk berglandschap. En dan, als beloning voor al het klimwerk, een super afdaling van wel 25 km lang van 1200 m hoogte naar omzeggens zeeniveau. Alleen de allerlaatste kilometers voor Podgorica waren wat vervelend.
Luk en ik kunnen er niet van over hoe gelukkig wij ons moeten prijzen dat we dit prachtige land zo op eigen kracht kunnen doorkruisen. Onderweg hebben we vaak stilgestaan bij goede vriend Marc, wiens uitvaart vandaag plaats heeft in Antwerpen. Het doet wreed pijn dat ik daar niet kan bij zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten