De hotelbediende in Tomislavgrad raadde mij ten stelligste af door de bergen naar Mostar te rijden: grotendeels grindweg, veel splitsingen zonder aanduidingen, geen bewoning. Dan maar de "gewone" weg.
Vertrokken in de regen, die de ganse ochtend aanhield. In combinatie met een sterke zuidoostelijke tegenwind werden het zware 85 km,ook al ligt Mostar ongeveer 900 m lager dan Tomislavgrad. Ik kwam lichtjes groggy aan. In het toeristisch bureau stuurden ze me naar een hostel. Ik deel voor 15 euro een kamer met een vrouw uit Hongkong en twee Australische vrouwen die nog moeten aankomen.
Mostar is een prachtige historische stad die heel gehavend uit de oorlog is gekomen. De bekende brug (die opgeblazen werd) en de meeste oude gebouwen zijn prachtig gerestaureerd met vooral Europese hulp, maar de littekens van de vernieling zijn nog heel aanwezig. Het resultaat is een hallucinante mix van
schoonheid en lelijkheid. Umberto Eco zou hier wel wat kunnen over filosoferen.
Morgen wordt weer zo'n regendag voorspeld. Het zou misschien wijs zijn in Mostar te blijven, maar daar heb ik geen zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten