zondag 28 juli 2019

Dag 10/75 Eureka

Lang niets van mij laten horen. Ondertussen ben ik langs de kust van de staten Washington en Oregon in Californië beland.
De dagen lijken erg op elkaar. Het is weeral lang geleden dat het nog geregend heeft. 's Morgens is er steevast mistig weer met wind uit het zuidwesten, 's namiddags klaart het op en draait de wind naar noordwest, wat natuurlijk bijzonder prettig is voor wie zuidwaarts fietst.
De kust is soms bijzonder mooi, met af en toe diep ingesleten klippen en grote rotsformaties in de zee. De talrijke vuurtorens langsheen de kust staan er niet voor niets. Er is ook een lang stuk met duinen. De weg gaat constant op en af, maar lange beklimmingen zijn er amper.


Al heel wat zeehonden (of zijn het zeeleeuwen?) gezien, en deze ochtend een kudde wapiti's.

Ook aardig wat kolibri's en een prachtige blauw-en-zwarte soort gekuifde vogels die ze hier stellers jay noemen (stellers gaai volgens Wikipedia).
Op een paar uitzonderingen na kampeer ik nu elke dag, meestal in het wild of op een privéterrein, met toestemming uiteraard. Een keer zelfs op een golfterrein, het mooiste grasveld waar ik ooit al mijn tent heb op gezet. Ook een paar keer op kampeerterreinen van een state park, waar zogenaamde hiker biker sites zijn die speciaal zijn voorbehouden aan stappers en fietsers.
Nu ben ik in de regio van de redwoods, mastodonten van bomen die minder breed zijn dan sequoia's maar wel hoger worden, soms tot boven de 100 m. Ze hebben een prachtige ingesneden schors en geven aan het bos de verticale allure van een gotische kathedraal. Vanaf 1850 zijn ze massaal gekapt, zodat er nog maar 5 % van de oudere bomen overblijft. Nu zijn er in deze regio nog een aantal state parks over.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten