Ik zit in de rats. Na een kleine 40 km op een (slechte) asfaltweg parallel aan de Mongools-Russische grens werd ik door militairen tegengehouden. Ik deed of ik helemaal geen Russisch verstond, maar ze probeerden duidelijk te maken dat ik een speciale toelating nodig had om in die grenszone te zijn.
Na wat getelefoneer namen ze mij mee naar hun kazerne 1 km terug. Daar zit ik nu te wachten in een soort leslokaal tot er een tolk is. Ik vermoed dat die uit Kyakhta moet komen, dus het gaat wel even duren.
Als ze mij maar niet verplichten terug te keren naar Kyakhta. Dat zou een compleet verloren dag zijn, en bovendien denk ik niet dat ik daar nu nog naartoe kan fietsen. Ik ben al de hele dag onwel met braakneigingen.
Als ze mij terugsturen naar Kyakhta moet ik helemaal rond via Ulan Ude, wat meer dan 100 km omweg zou betekenen.
's Avonds
Na een uur of twee (en veel getelefoneer in verband met mijn paspoort en visum) mocht ik ineens weg en mijn route verderzetten, zonder dat er een tolk verschenen was. Toen ik 10 km verderop in het dorp Chikoy aankwam werd ik aangesproken door een man, Andrei, die van mijn komst verwittigd was door een van de militairen. Zijn dochter Natasja, die in Moskou woont en een beetje Engels spreekt, leidde mij naar een plek aan de rivier waar ik kan kamperen. Daar was ik naar op zoek, ook al heb ik vandaag nog niet ver gereden.
Mijn maag is behoorlijk van slag, maar na wat braken voel ik me iets beter. Vandaag niet gegeten. Benieuwd hoe het fietsen morgen zal gaan, het dorp waar ik zou willen geraken ligt op 103 km.
Tegen zonsondergang kwam een hele familie in 2 auto's naar de rivier. Zij hadden overheerlijke bessentaart bij, waar ik met plezier een stukje van at, en de rest lieten ze hier voor mijn ontbijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten