Grensovergangen zijn vaak absurd. De Mongools-Russische grensovergang in Kyakhta, die deze namiddag op het programma stond, is wel een topper.
Op het uitreisdocument moet je de nummerplaat invullen van de auto, moto, camion of bus waar je mee bent. Te voet of met de fiets kan dus gewoon niet.
Na wat gezever liet de man, die mij als eerste te woord stond, mij toch maar door, maar een beetje verder werd ik boos teruggestuurd.
Gelukkig was er een heel vriendelijke douanierster, die mijn probleem begreep. Zij beloofde de volgende trucker aan te spreken om te vragen of die mij en mijn hebben en houden wilde opladen. En zo geraakte ik na een uur of drie uiteindelijk Rusland binnen.
Dit is echt wel een culturele grens. De mensen zien er plots anders uit, een kerk hier en daar, heel andere bouwstijl. Het is hier onvoorstelbaar troosteloos, vergane Sovjetglorie. Alleen de hoofdstraten zijn geasfalteerd. In het centrum is geen restaurant te vinden, en dat in een stad van twintigduizend inwoners. Het internet is veel gebrekkiger dan zelfs in Mongolië. In een ver verleden, waar hier en daar nog sporen van te zien zijn, was dit een belangrijke handelsstad, tot de transsiberische spoorlijn het volledig overbodig maakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten