Wat een relatieve rustdag moest worden werd door de weersomstandigheden toch een hele dobber. Het begon nochtans goed met een zonnige afdaling langs de Vorotan rivier. We reden langs een 7de eeuwse toren ter herdenking van een op het slagveld gestorven prinses. Een eind verder lag het adembenemend mooie Vorotnavank klooster, waar we helemaal alleen in rondliepen.
Onderweg maakten we kennis met een aanstekelijk blije herder, die ons aansprak als 'maladoi' (jongeren) en ons met zijn 51 jaar maar niet kon geloven als we onze leeftijd vertelden.
Daarna begon een helletocht naar onze vierde col boven de 2200 m. De tegenwind was meedogenloos en boven kwamen we in de mist/regen. Na een lange afdaling kwamen we verkleumd aan in Goris.
Onderweg maakten we kennis met een aanstekelijk blije herder, die ons aansprak als 'maladoi' (jongeren) en ons met zijn 51 jaar maar niet kon geloven als we onze leeftijd vertelden.
Daarna begon een helletocht naar onze vierde col boven de 2200 m. De tegenwind was meedogenloos en boven kwamen we in de mist/regen. Na een lange afdaling kwamen we verkleumd aan in Goris.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten