Het kamertje waar ik mocht slapen bleek ook de slaapplaats van de eigenaar zelf. Die bleef eerst heel laat op om met zijn maten te babbelen en stak 's nachts om de paar uur het licht aan om een sigaretje te roken. Van slapen kwam dus niet veel in huis.
Onderweg veel slecht verlichte en natte tunnels. Eenmaal de afdaling ingezet werd het landschap al snel veel droger en kaler dan tijdens de klim aan de Caspische Zee kant.
De Iraniers zijn hun naam van slechte chauffeurs waard vind ik. Ze passeren mij vaak rakelings en houden geen rekening met mij bij hun vaak halsbrekende inhaalmanoeuvres.
Ik verblijf nog maar eens bij buitengewoon (maar wat betekent dat in Iran?) sympathieke mensen. Ze nodigden mij uit op een picknick morgen middag met hun familie. Een rustdag zal mij goed doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten