Armenië is een prachtig land om in te fietsen. Weliswaar slecht wegdek en daardoor zigzaggende autobestuurders, maar wat een omgeving!
De eerste Armeense dag liep stroomopwaarts door de groene Debedvallei, die naar het einde toe versmalt tot een kloof.
Na Vanadzor kwam de eerste echte klim tot Margahovit, waar we gemengde herinneringen aan hebben. Voorbij Dilijan vonden we een schitterend onderkomen in een berghotel met zwembad.
De tunnel vanuit Dilijan richting Sevanmeer is maar 2,3 km lang, maar loopt wel 100 m omhoog en is slecht verlicht. We gingen dus over de 2110 m hoge pas langs Semyonovka, een dorp van Oudrussen. Dat is een christelijke sekte van diepgelovige brave mensen die geen vlieg kwaad doen. In de 19de eeuw werden ze uit Rusland gedeporteerd. Omdat ze veel melk en aanverwanten gebruikten worden ze molokanen genoemd (naar moloko, het Russische woord voor melk). Ze zijn gemakkelijk te herkennen: de mannen dragen oudmodische kleren en hebben lange baarden, de vrouwen veelkleurige hoofddoeken. In Armenië worden ze met rust gelaten.
In de Armeense dorpen is het armoe troef. Onvoorstelbaar in wat voor huizen gewoond wordt.
Het Sevanmeer, omgeven door besneeuwde bergen, is door zijn hoogte (1900 m) spijtig genoeg in dit seizoen nog niet te bezwemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten