Een lang gesprek met Nima heeft mij doen beslissen mijn reisroute zwaar om te gooien. Net als enkele anderen voor hem raadde hij mij ten stelligste af richting Perzische Golf te rijden, en mijn voorgenomen tocht door de zoutwoestijn vond hij gekkenwerk. Dat vond hij bestemmingen voor in de winter. In de komende tijd wordt het daar veel te warm, zeker om in te fietsen.
Ik ben dus oostwaarts afgebogen richting Caspische Zee en rijd nu al 3 dagen door een bijzonder mooi maar veeleisend landschap. Altijd maar op en af van 1000 naar 2000 m hoogte. Vaak hoge stijgingspercentages en slecht asfalt. Vandaag was er een lang stuk omhoog zonder asfalt, zo steil dat mijn achterwiel slipte en ik een stuk te voet moest.
Dat komt ook omdat ik het rijden over grote banen beu ben en zoveel mogelijk kleinere banen opzoek.
Wat ik al las in fietsverhalen van anderen kan ik nu volmondig bevestigen: de wind speelt in Iran een hoofdrol. Onvoorstelbaar hoe straf die kan waaien, om zot van te worden. En dit ononderbroken vanaf dag 1 in Iran. Mijn allicht foute indruk is dat hij meer tegen dan mee zit, maar dat komt uiteraard omdat de periodes met tegenwind langer duren en meer blijven plakken. Ik heb al recht op de trappers moeten staan in een 3 % afdaling. Een goede oefening voor de koppigheid zullen we maar zeggen.
95 % van de voorbijrijdende chauffeurs supportert door te toeteren en te zwaaien, mij vanalles toe te roepen, en heel vaak door gewoon te stoppen voor een praatje. Veel verder dan 'Belgik' geraken we verbaal meestal niet, maar toch slagen we er met veel lichaamstaal in hele conversaties te voeren over mijn leeftijd (waar ze bijna allen naar vragen), mijn gezin, mijn beroep... En steevast eindigt het gesprek ermee dat ze met mij een selfie maken en om een of andere reden mijn Iraans telefoonnummer willen, waarna ze prompt de pas gemaakte selfie naar mij doorsturen via Telegram, een variant van WhatsApp die iedereen hier gebruikt.
Als ik zin heb in een tasje thee stop ik gewoon in een dorp en ga ergens zitten. Binnen de kortste keren staat er volk bij mij en vaak word ik dan binnengeroepen voor thee. Ik heb ook al vaak in benzinestations of winkels thee gedronken en heb nog maar 1 keer moeten betalen.
Vandaag door een prachtige vallei met rijstvelden gefietst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten