Vandaag, dag 5, was de eerste echte fietsdag.
Op dag 1 's ochtends vroeg vertrokken uit Vernazzano om tegen het middageten op de gambacursus te zijn op 15 km NO van Sansepolcro. Dat viel tegen want het was verder dan ik had ingeschat, 85 km. Naar het einde toe, tijdens de lange slotklim, kreeg ik warempel (in gietende regen) krampen overal in mijn benen. Nog nooit meegemaakt. Ik ben duidelijk nog niet in vorm!
De rest van de dag, en tot het middageten van dag 4, heerlijk gemusiceerd. Prachtige locatie, sympathieke mensen, lekker eten en ontspannen sfeer.
In de namiddag van dag 4 afscheid genomen en een korte maar pittige rit gefietst naar Badia Prataglia, centrum van het reusachtige natuurgebied Foreste Casentinesi, dat deels in Toscane en deels in Emilia Romagna ligt. Onderweg voorbij La Verna gereden, de eerste abdij die St Franciscus heeft gesticht. Prachtig kader.
Tot na 1u 's nachts geen oog dicht gedaan omdat op het dorpsplein een karaoke feest bezig was. Had ik maar gekampeerd. Het weer zag (en ziet) er echter heel onstabiel uit.
Vandaag gevloekt op de Michelin kaarten. Een klein asfaltbaantje dwars door het natuurgebied bleek in de praktijk een bijzonder stenige bosweg, de hele tijd op en af. Het bos was zo dicht dat er bijna nergens uitzicht was. Soms was het zo steil dat mijn achterwiel zijn grip verloor en ik moest afstappen. Gevolg: tot halfweg de namiddag nodig gehad om de 40 km bosweg af te leggen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik in het hotel in Badia Prataglia verwittigd was door een berggids. Hij vertelde dat het de langste bosweg van Italië is. Het alternatief was echter een reuze omweg.
De bosweg komt uit in Corniolo, waar ik me een hotel met zwembad veroorloof. Zodra het weer de goede kant uitgaat ga ik kamperen. Dat moet hier fantastisch zijn.
Op dag 1 's ochtends vroeg vertrokken uit Vernazzano om tegen het middageten op de gambacursus te zijn op 15 km NO van Sansepolcro. Dat viel tegen want het was verder dan ik had ingeschat, 85 km. Naar het einde toe, tijdens de lange slotklim, kreeg ik warempel (in gietende regen) krampen overal in mijn benen. Nog nooit meegemaakt. Ik ben duidelijk nog niet in vorm!
De rest van de dag, en tot het middageten van dag 4, heerlijk gemusiceerd. Prachtige locatie, sympathieke mensen, lekker eten en ontspannen sfeer.
In de namiddag van dag 4 afscheid genomen en een korte maar pittige rit gefietst naar Badia Prataglia, centrum van het reusachtige natuurgebied Foreste Casentinesi, dat deels in Toscane en deels in Emilia Romagna ligt. Onderweg voorbij La Verna gereden, de eerste abdij die St Franciscus heeft gesticht. Prachtig kader.
Tot na 1u 's nachts geen oog dicht gedaan omdat op het dorpsplein een karaoke feest bezig was. Had ik maar gekampeerd. Het weer zag (en ziet) er echter heel onstabiel uit.
Vandaag gevloekt op de Michelin kaarten. Een klein asfaltbaantje dwars door het natuurgebied bleek in de praktijk een bijzonder stenige bosweg, de hele tijd op en af. Het bos was zo dicht dat er bijna nergens uitzicht was. Soms was het zo steil dat mijn achterwiel zijn grip verloor en ik moest afstappen. Gevolg: tot halfweg de namiddag nodig gehad om de 40 km bosweg af te leggen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik in het hotel in Badia Prataglia verwittigd was door een berggids. Hij vertelde dat het de langste bosweg van Italië is. Het alternatief was echter een reuze omweg.
De bosweg komt uit in Corniolo, waar ik me een hotel met zwembad veroorloof. Zodra het weer de goede kant uitgaat ga ik kamperen. Dat moet hier fantastisch zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten