Vandaag verzopen in de regen. Gelukkig kwam ik aan in Chita, een stad zo groot als Antwerpen waar buiten betonblokken niets te zien is. De straten staan blank met soms tot 10 cm water. Doordat er wat reliëf is in de stad zijn alle straten stromende rivieren. In Siberië is aan water geen gebrek. Ik slaag er niet in het filmpje dat ik maakte op de blog te krijgen, dus moet het maar met een still ervan. Gelukkig zit ik in een prima hotel en was de douche langdurig en heet.
Ik ben zo stom geweest niet in mijn sandalen te fietsen, maar mijn sportschoenen aan te houden met daarover overschoentjes. Die waren niet bestand tegen de urenlange regen, en de sportschoenen zijn dus doorweekt.
Voor morgen wordt grijs weer voorspeld, voor overmorgen zelfs zon. Daarna zien we wel...
Chita is lang een Siberisch verbanningsoord geweest voor dissidenten. Ik kan er mij iets bij voorstellen.
Ik ben nu ruwweg in een kwart van deze etappe, en zit ongeveer op schema.
Hier begint de plat de résistance. Tot de volgende stad, Khabarovsk, liggen er 2000 km. Weinig bewoning en hotels, en de dorpen die er zijn liggen meestal kilometers ver van de baan. Een Russische fietser, die ik eergisteren kruiste en die uit Vladivostok kwam, zag er goed uit, dus ik zal het wel overleven. Hij was heel verwonderd dat ik naar beren vroeg, dus blijkbaar is dat niet zo een probleem.
Het parcours loopt min of meer parallel met de transsiberische spoorlijn. Ik heb wel zin om bij gelegenheid een stukje met de trein te doen, als er haltes zijn onderweg en als ik er met mijn fiets op mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten