Dag 1/54 Sidi Rahal

Na overleg met de uitbater van de auberge blijkt er maar één mogelijkheid om weg te geraken: een eind meerijden met een minibusje dat elke dag rond 8u30 richting Demnate vertrekt. Ik zet mijn trots opzij (want ik wilde van Pulle tot Marrakech elke meter op het land op eigen kracht afgelegd hebben) en laat mijn fiets op het dak van de minibus vastmaken. In het busje gaat het er heel gezellig aan toe.

Nadat we de col over zijn en de Atlas aan de noordkant verlaten klaart het snel op. Fietsen in min of meer normale omstandigheden kan nu terug. Ik laat het busje stoppen en rijd de resterende 25 km naar Demnate op de fiets. Vandaar gaat het in sneltreinvaart met een vliegende wind linksachter naar Sidi Rahal, waar ik de volgende ochtend met Stef heb afgesproken.
Hotel is er niet, maar de eerste de beste man die ik op straat aanspreek nodigt mij bij hem thuis uit. De Marokkaanse gastvrijheid kent geen grenzen. Zijn zussen koken buitengewoon lekker. De laatste nacht voor Marrakech breng ik door op een geïmproviseerd bed in de salon van deze mensen, op enkele meter van mijn snurkende gastheer.