Vreemd hoe een staatsgrens effectief twee werelden kan scheiden. In Georgië is alles plots anders: ander type mensen, ander straatbeeld en andere huizen, geen minaretten maar kruisbeelden en kerktorens, ander alfabet (sierlijk maar hopeloos moeilijk). Je ziet hier veel meer personenwagens dan in Turkije, waar je dan weer veel meer (mini)bussen ziet.
Je merkt hier duidelijk twee snelheden: sommige mensen zien er heel welvarend en Europees uit, maar je ziet ook veel armoede en verval, en nog veel dat oostblokkerig aandoet (vooral de gebouwen).
De rit was heel prettig. Vanaf Akhaltsikhe (indrukwekkende hooggelegen burcht!) een 30-tal km een mooie rivier stroomopwaarts gevolgd.
Een paar truckers onderweg wilden mij per se trakteren op wijn en sterke drank uit plastic flessen, maar dat heb ik wijselijk aan mij laten voorbijgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten