Na het monteren van de nieuwe band ben ik bij wijze van testrit naar het
busstation gereden om te zien of er morgen bussen zijn die mij naar
Azrou kunnen brengen. De testrit bewees al snel zijn nut: na nog geen 2
km plofte mijn voorband. Te voet terug naar huis en een nieuwe
inspectie: de splinternieuwe chinese binnenband was al om zeep.
Achterop de brommer bij de buurman van Ouafae dan maar, kriskras langs
grote maar vooral kleine tot piepkleine straten van Marrakech. Eerst bij
een vriend van hem langs, die nog als profwielrenner tegen Eddy Merckx
had gereden en drie keer kampioen van Marokko was geweest. Rijk was hij
er wel niet van geworden.
Van de ene naar de andere fietswinkel tot de allerlaatste uiteindelijk
redding bracht. De band die ik 's ochtends had gekocht trok op niets zei
men me, ik kon een andere kopen, van Taiwanese makelij deze keer. Om
een lang verhaal kort te maken: thuis alles terug in elkaar geknutseld
en opnieuw een testrit, deze keer met meer succes...
Slotsom: morgen ga ik met de bus naar Azrou, en vandaar op het gemak
over asfalt naar Melilla waar ik zondag wil aankomen. Hopelijk op de
fiets, en als dat niet lukt met openbaar vervoer. We zien wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten